Tratwy do słońca – ciąg dalszy nie nastąpi

[Artur Pajor]

Śniły mi się tratwy do słońca, płynące w nieskończonej zazdrości. Pełne pogardy i zawiści, jak księżyc gdy nocą przysiądzie nad wzgórzem, nad zieloną doliną, nad otwartym morzem, zapadłą przepaścią, wymachując w stronę słońca swą pełną gniewu pięścią, śni o własnym blasku. Żałośnie łkając nad swoim losem. Zupełnie jak szaleniec. Zupełnie jak ja. Pokłonię się braciom wiatrom i siostrom chmurom, ułomni mnie zaniosą w sprawiedliwe miejsce zaognionych cierpień i blizn, wyrwę słońcu blask, a ziemi chwałę, i spokojnie zburzę jednym skinieniem. Sanktuarium moich snów zapadnie się pod gruzami i piachem. Ty będziesz gruzem, a ja tylko piachem. I tylko kraty uśmiechają się przyjaźnie.

[Lilianna Szymochnik]

Śniły mi się tratwy do słońca płynące
w nieskończonej zazdrości.Pełne pogardy i zawiści.
Jak księżyc, gdy nocą przysiądzie nad wzgórzem,
nad zieloną doliną nad otwartym morzem.

Zapadłą przepaścią - wymachując w stronę słońca.
Swą pełną gniewu pięścią i śni o własnym blasku.
Żałośnie łkając nad swoim losem.Zupełnie jak szaleniec.
Zupełnie jak ja. Pokłonię się braciom wiatrom i siostrom chmurom.

Ułomni mnie zaniosą w sprawiedliwe miejsce
zaognionych cierpień i blizn - wyrwę słońcu blask.
A ziemi chwałę i spokojnie zburzę - jednym skinieniem.

Sanktuarium moich snów się zapadnie
pod gruzami i piachem - Ty będziesz gruzem.
A ja tylko piachem. I tylko kraty uśmiechają się przyjaźnie.



Ave! J.L.S

[lubię latawce]

pięknie...

[Artur Pajor]

Do J.L.S.

Dziekuje. Tak jest lepiej