Tratwy do słońca

[Artur Pajor]

Śnią mi się tratwy do słońca
Śnią mi się sny bez początku
Śni mi się życie bez końca

Śnią mi się opowieści bez wątku
Śni mi się dziecko bez ojca
Śnię o twarzy z mroku

Skamieniały stoję w przegubach rąk
Puszczany bez litości
To znów poruszam skrzydłami
Jak pisklę upadłe…jednak podnoszę głowę
Stąd tylko wyżej i wyżej


I nic się już nie dzieję
Nie ma wiatru znad pustyni
Nie ma lutni nie ma wina
Jak pisklę upadłe…wciąż podnoszę głowę
Choć od dawna już nie żyję

[lubię latawce]

pierwsze dwie strofy - doskonałe. dwu kolejnych nie rozumiem. nie wiem po co te niepoetyckie "przeguby", i drażni mnie trochę motyw tego pisklaka. nie wiem, może dlatego, że to taka mała żółta opierzona kulka. czy może to współczesna wersja Ikara? pozdr

[kaja-maja28]

mnie się całosć podoba
z tego kraju wyprowadziłabym się;)