Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Jadłem jakiś czas temu jajka sadzone na obiad, z pomidorami i razowym chlebem, gdy nagle spostrzegłem, że dzieje się z moim życiem coś dziwnego. Początkowo nie przejąłem się wcale, jajka są przecież zdrowe, a następnego dnia miałem sprawdzian, więc poszedłem i napisałem, potem byłem na piwie z Iwem, ale niestety, proces następował. Kupiłem więc paczkę papierosów i ołówek i poszedłem do pubu, a tam w toalecie ołówkiem napisałem "ontologia", po czym poprosiłem o ogień i zapaliłem, ale nie pomogło. Poszedłem więc spać i jak wstałem, to na biurku stała już kawa, i zaraz też szlafrok włożył się na mnie i zawiązał, i krzesło usadowiło mnie na sobie, i artykuły na Onecie zaczęły mi się czytać, jeden za drugim, czytały mi się rewolucje i rezolucje i kontrybucje, a zaraz wepchnęło mi się też porno, onanizacje i polucje. Tak to z grubsza trwało do soboty, a w sobotę przyszedł Iwo i spytał czy nie mam może ochoty na spółkowanie intelektualne. Poszliśmy zatem na fajkę wodną i spółkowaliśmy intelektualnie metodą etylowo-werbalną, ja świadomie i głęboko, on zaś podobnie, po czym nie chciał spać u mnie więc pożegnaliśmy się. Wszedłem do domu z pewną obawą i nie myliłem się, bo już siedziałem przed komputerem w szlafroku i waliłem konia, a godzina też była o trzy godziny późniejsza. W tej sytuacji uznałem że jestem naprawdę bardzo zdenerwowany, w związku z czym nie podjąłem żadnych działań. Dopiero wtedy nastąpił przełom. W poniedziałek poszedłem do szkoły odmieniony i natychmiast, z miejsca, bez wahania, byle tylko nie stracić momentu pędu i nie zwątpić w siebie, zwróciłem się do Pauliny, męsko i z determinacją:
- Jak tam weekend?
Zaś ona wówczas obrzuciła mnie spojrzeniem, w którym zawierało się dwoje oczu i trochę powiek zakończonych rzęsami, i odparła:
- A prężnie.
Na co ja uśmiechnąłem się uśmiechem wyrażającym napięcie mięśni twarzy, i z całą stanowczością jąłem kontynuować, i ona też chwilami kontynuowała, więc tak kontynuowaliśmy nawzajem, aż zadzwonił dzwonek. Zachęcony, na następnej przerwie spróbowałem zjeść bułkę. I rzeczywiście, bułka zjadała mi się bardzo wydajnie, na zasadzie przeżuwaczo-połykowej, w zgodnej harmonii szczęk, języka i gruczołów. Dzień toczył się gładko, dobrze wyrobionym łożyskiem, bez nieprzyjemnych perturbacji. Potem, w drodze do domu, w tramwaju, spotkałem tego mężczyznę, lat koło trzydziestu pięciu, szarawy szatyn w swetrze, z zarostem na oko czterodniowym, typ pospolitego romantyka na etacie, i ten właśnie mężczyzna, po skasowaniu biletu, usiadł dwa siedzenia ode mnie, po czym wysiadł na następnym przystanku, a ja jechałem dalej. Dotarłszy do domu zjadłem fasolę z puszki, popiłem herbatą ze słodzikiem, stanąłem na środku pokoju i zacząłem wrzeszczeć, z tego wszystkiego i tak w ogólności. Skoro już wrzeszczałem, to wybiegłem z mieszkania i pobiegłem do parku i usiadłem na ławce. Tam pogoda była przyjemnie słoneczna, i przysiadł się do mnie Pan Bóg, chociaż nie miał brody i go nie poznałem.
- Karmisz gołębie? - spytał się mnie podchwytliwie, a ja z zaskoczeniem odkryłem, że istotnie, nie karmiłem gołębi, co też wyznałem ze skruchą.
- Tak też myślałem - odparł i zaczął gwizdać jakąś melodię, a ja siedziałem i słońce świeciło.
- Panie Boże?
- No?
- I co?
- Z tym?
- Tak
- Teraz?
- Tak
- I co z tym teraz, pytasz?
- Tak
- Nie wiem
Po czym wstał i poszedł, ja zaś zostałem tam siedząc, siedziałem tam Sobą pomiędzy ławką a Gwiazdą, i nawet się grzałem w Gwieździe, aż zaczęła zachodzić, ja otworzyłem oczy, i zobaczyłem wielką, czerwoną kulę wodoru, która spadała jak inne gwiazdy, tylko znacznie wolniej, aż znikła zupełnie.

Opublikowano

Mam troche mieszane uczucia;p fajny rytm ma ten utwór, jest energiczny, dobrze sie czyta. Tylko co do sensu i zasadności mam jakieś swoje ale...napisz chłopaku coś jeszcze, chętnie przeczytam inny Twój tekst, a nad tym to sie jeszcze zastanowie. Pozdrawiam.

Opublikowano

Panie UFO, można się wywiedzieć coś więcej o tych "ale" co do sensu i zasadności? Jestem pewny stylistycznej jakości tego tekstu; moje jedyne wątpliwości dotyczą klarowności przekazu - nie wiem, na ile jest on zrozumiały dla osoby trzeciej, stąd uwagi i wrażenia w tej materii byłyby mile widziane. Jakaś mała interpretacja/analiza?

To nie jest mój pierwszy tekst; mam tutaj kilka innych, jednak pod innym pseudonimem. Ten intencjonalnie opublikowałem anonimowo.

Opublikowano

moje ale są całkowicie subiektywne, bo nie do końca odgaduje o co chodzi;p odczytuje to po swojemu. Ale po raz pierwszy po przeczytaniu tekstu chciałabym wiedzieć o co chodziło autorowi;) chociaż i tak mi sie podoba. Co do tego czy to Twój pierwszy tekst czy nie.. dla mnie nie ma to znaczenia. Wiadomo, że troche inaczej patrzy sie na debiutanta, ale jakże przyjemnie jest witać udany debiut. Ale skoro sie w to grono nie wliczasz;);p

"i z całą stanowczością jąłem kontynuować, i ona też chwilami kontynuowała, więc tak kontynuowaliśmy nawzajem"
P.S. UFO to pani;)

Opublikowano

ciekawi mnie Twój poprzedni pseudonim...;p kto sie chowa za Adamem Pacykarzem. Spodziewałabym sie takiej akcji po Marku, ale pewnie sie myle;) pozdrawiam

Opublikowano

"ja świadomie i głęboko, on zaś podobnie" - po "on zaś" - czytelnik oczekuje, że on odmienie
to coś robił, a jak podobnie - to można było : obydwaj świadomie i głęboko.
"zadzwonił dzwonek"- zwykle dzwonek dzwoni, ale to masło - maślane, (usłyszeliśmy dzwonek).
"onanizacje" - może masturbacje, albo onanizmy, onanizowanie,( nie rozumiem)
W moim odczuciu - bohater wędrował (w iście szatańskim tempie) wstecz, do początku świata. Może się mylę - ja tylko jestem czytelniczką.
Przeczytałam z uwagą, widać zaciekawiło mnie.
Pozdrawiam -
baba

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • "Nie żyjesz,           dopóki nie spłoniesz.           A miłość to jedyny                                              płomień,            który nigdy nie gaśnie".   Ona miała włosy jak ogień, a on śmiał się jak benzyna. Skradli motor z dachu motelu i pojechali tam, gdzie kończy się mapa. W ustach mieli wiatr i smak spalonej drogi, a między nogami - lato, które jęczało jak silnik na czerwonym. Ich cienie ścigały się po asfalcie jak wilki Apollina - głodne światła i krwi. Lizał jej serce jak rosę z łez nocy, ona wgryzała się w jego sny jak dzika winorośl, aż krzyk nocy pękał na pół. Ich krew śpiewała w ciemności, jakby sama chciała się narodzić. Brat i siostra krwi, kochankowie bez metryki, bez prawa jazdy, bez przyszłości - tylko dzikie oczy i skóra jak napięty żagiel. Zamiast walizek - oddechy. Zamiast celu — język świata. Plaża nie miała granic - oni też nie. Śmiali się w twarz księżycowi, rozbierali się z rozsądku jak z ciuchów. Słońce pieściło ich językiem, a potem spali w cieniu wydm, jak dzikie wilki - syci miłością, głodni jutra. Noc drżała nad nimi jak skrzydło anioła, który zapomniał, po co spadł. Aż we śnie cień losu przeciął ich jak błysk noża - i przez mgnienie zniknęli: bez siebie, bez tchnienia, tylko z echem, co w pustce się kruszyło. Lecz gdy świt dotknął rzęs, mówili sobie „na zawsze” - z winem na ustach i piaskiem w zębach. Nikt ich nie rozumiał - i dobrze. Miłość była dzika. A dzikie nie musi się troszczyć o jutro. Na mapie zostali jak cień bez ciała - piach we włosach, płonące serce, błękit wolności, który nie zna granic, i słońce miłości, które nigdy nie gaśnie.          
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Zdaje się, że Marek Kondrat w ten zamierzony sposób przeszedł na swoją aktorską emeryturę. Kto dziś już wierzy bankom ofe czy innym takim? A słynna wypowiedź pani Szczepkowskiej w dzienniku - kto wierzył, a zapomniał, że jest aktorką? Młode pokolenie chyba jest już mniej naiwne jak my. Pozdrawiam Iwonko.  
    • Kiedyś bywały zbiorki harcerskie albo takie przedpierwszomajowe, dziś są to zwykle zbiorki pieniędzy, ogólnie - podmiot liryczny jest mocno podejrzany - i żeby się z tym ogłaszać :-)   zbieramy makulaturę, zbieramy kasztany dla dzików, zbieramy na kaucję, zbieramy, a nie dla jakichś ów?  ;-)
    • @violetta tylko chyba nie w stylu Trzaska
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...