Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

ja to widzę tak : w pierwszej strofie podmiot liryczny ma jeszcze szansę na inny los. wszystko zależy tylko i wyłącznie od niego. jaką wybierze drogę, etc. zielony może sugerować, iż jest on pełen nadziei. że właśnie ten kierunek, który obrał będzie trafny. jak się jednak okazuje - jest zupełnie inaczej. podmiot liryczny zostaje sam, bez grosza. na myśl przychodzi mi biografia chociażby Norwida. mnie się podoba, przemawia do mnie ze względu na intymne pobudki.

pozdrawiam.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


może zamiast ostatniego wersu po prostu: ujmuje (różnie rozumiane)?
poza tym znów intrygująca obserwacja, gratuluję daru patrzenia.

pomyślę, choć głowa jak bania,
nie za pełna pomysłów.
Ta końcówka też mi troszeczke, coś za układna.
Dziękuję!
- ba
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


zielony - nadzieja i w głowie zielono (młodość, coś się chce - gdzieś niesie), a potem różnie.
C.K.Norwid - Jego życie to podróż, twórczość, bieda, choroba i osamotnienie - ale wcześniej
nie wszystko pamiętałam, odświeżyłam pamięć, przeczytałam więcej.
Dziękuję za wgląd i mobilizację -
baba
Opublikowano

może zamiast ostatniego wersu po prostu: ujmuje (różnie rozumiane)?
poza tym znów intrygująca obserwacja, gratuluję daru patrzenia.




--------------------------------------------------------------------------------

Dnia: Dzisiaj 14:27:51, napisał(a): Wstrentny

Upewniłeś mnie w spr. końcówki.
Jak to wygląda teraz? ( poprawione j.w.)
dzięki!
-ba

Opublikowano

między wyborem
a koniecznością
przestrzeń dzielona strumykiem
w zielonej głowie
szerokie wody
tylko nie płyną do nikąd

dni jak krople wsiąkające w piasek
nie rozpisały spełnienia
niczyj
na skraju drogi

zbiera
grosze spojrzeń


no, no Babo, pracowałaś całą noc, spalenizna dała czadu co? może częściej przypalaj...;P
cmok

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



ciągle puenta jakoś nie do końca na tak. weźmy "na skraju drogi" -
czy droga to odpowiednie miejsce do zbierania jakichkolwiek datków?
może: niczyj i coś w rodzaju "pod kościołem" (przekazanemu
sobie znakowi pokoju - ujmuje)
droga nijak nie chce kojarzyć się z ludzkim spojrzeniem.
albo "grosze"(?) spojrzeń - powiedziałbym, że nic nie uzbiera, spojrzenie
nie jest warte nawet grosza, nic nie kosztuje patrzącego. nikt też
nie zatrzymuje się po drodze (dziś oznacza autostradę, wiec nawet nie wolno)
dlatego sugerowałem wcześniej słowo "ujmuje" które znaczy,
że komuś ujmuje się czegoś (kilka groszy ale i honoru) a także
w znaczeniu: "jakie to ujmujące" (choćby od ująć - stanąć w czyjejś obronie,
ująć się za pokrzywdzonym)
z tych powodów, nadal nie do końca mnie takie rozwiązanie wiersza ... ujmuje ;)
pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Na pierwszy rzut oka ma to być coś sonetopodobnego. Ale popłynęłaś po tym jeziorze... w szuwary, Środki artystyczne zostały dobrze dobrane. obrazy są plastyczne, żyjące, z łatwością poddają się wizualizacji. Tymczasem forma sprawia wrażenie bardzo nieudolnie skleconego pancerza, w którym wiersz się dusi i dogorywa, a to przez nienaturalne inwersje, a to przez brak rytmu, a to przez pokracznie poprzekręcaną gramatykę. W ten sposób od razu pokazujesz czytelnikowi wszystkie słabe miejsca, gdzie nie umiałaś sobie do końca poradzić z językowym budulcem. Niech będzie to zwykły, wolny wiersz, który uwolnisz z tego stylistycznego żelastwa, a jeśli koniecznie upierasz się przy sonetach, to trzeba więcej treningu, bo tu już 'intuicyjnie' się nie da.
    • Kluczowe pytanie - co to znaczy 'lirycznieć'?  Życie staje się poezją, to oczywiście wynika samo z siebie, ale interpretacja utworu musi wyjść poza zwykłe ubarwianie, upiększanie. Wpisanie wspólnie przeżywanego czasu w wiersz zdefiniowany jako określona struktura, ma charakter o wiele bardziej brzemienny w skutki. Liryka jest przede wszystkim poszukiwaniem formy dla emocji, a jakie to ma konsekwencje dla bohaterów lirycznych? Jeśli ich doświadczenia zostaną przeniesione w rzeczywistość metafor, wówczas okaże się, że współdzielenie codzienności jest zarazem tworzeniem jej tak, jak poeta tworzy swoje dzieło - budowaniem sensu (życia) poprzez indywidualizację tego, co ogólne i nieokreślone. Np. we fragmencie ze sklepem - wszyscy tam robią zakupy, ale dla bohaterów nie jest to zwykłe wyjście do sklepu, bo liryka tak manipuluje percepcją, aby mieli poczucie, że chodzi o coś zupełnie innego. Realność staje się umowna,  jej poszczególne elementy mają być tylko nośnikami czegoś, co istnieje jedynie w świadomości i  osób mówiących w wierszu. Upraszczając - lirycznieć to budować rzeczywistość i kod, który ją na nowo zdefiniuje (niekoniecznie werbalny), zgodnie z tym, jak w niej chcą funkcjonować bohaterowie wiersza, czy jak to sobie - wspólnie - wyobrażają.
    • Zastanawiająca przypowieść, w której prosta obserwacja przechodzi w trafną ekstrapolację. Gwarowa 'śleboda' dodaje wierszowi ciekawego smaku.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Porażająco głęboka refleksja na tle nieistotnej reszty.   Ale dam lajka, bo moc tej cząstki rekompensuje wszystko inne.
    • Przypomniał mi się Ebenezer Scrooge, a raczej wizja jego przyszłości przedstawiona podczas spotkania z trzecim duchem. Z tą różnicą, że wiersz na rozdrożu patrzy raczej w tę ciemną opcję. Samobójstwo? 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...