O niesłusznie zapomnianym Poecie - z czasów słusznie minionych.

[Liryczny_Łobuz]

Spotkanie z Poetą *.


Kiedy cofnąłem się w czasie,
(sny miewam czasem dziwaczne),
Spotkałem Poetę ... w słońcu, na tarasie,
Pisał coś maczkiem.

To była kawiarenka nieduża,
Trzy, może cztery stoliki.
Za szybą grali w brydża,
(słyszałem – „cztery piki!” ).

Spytałem cicho – Czy można?
Nie słyszał, nad kartką schylony.
Chmurne czoło, twarz jak z kamienia wykuta
I wzrok - przerażony ... ???

Popatrz Poeto – myślałem,
Los spełnił czerwone Twe sny.
A z nimi powróciły –
Kraty, kajdany i wszy.

I komuś, gdzieś, w kazamatach
„palą się oczy otwarte”
Jakiej to Nowej Idei
Życie człowiecze jest warte ?!

Bo znowu jakiś Belzebub
Zatoczył Kołem Historii.
A temu co był Aniołem
Wyrosły kopyta i rogi.



* - z Władysławem Broniewskim.