Zgłoś
-
Ostatnio w Warsztacie
-
Waldemar_Talar_Talar 14 153
zgubił ciszę i myśli
oraz marzenia które
bardzo kochał
dziś nie jest sobą
żyje tylko tym co
echo przyniesie
zgubił coś co miało
sens - zapach kwiatów
oraz nadzieje
a za otwartymi drzwiami
widzi złość i brak
szacunku
to zagubienie go boli
smutkiem dokucza
psuje twarz
tak tak moi drodzy
depresja to ocean
krzywych prawd
1
-
-
Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach
-
- 36 odpowiedzi
- 652 wyświetleń
-
Krzywdy 1 2
Przez viola arvensis, w Wiersze gotowe - publikuj swoje utwory
- rany
- nieprzebaczenie
- (i 2 więcej)
- 30 odpowiedzi
- 608 wyświetleń
-
- 20 odpowiedzi
- 518 wyświetleń
-
- 18 odpowiedzi
- 338 wyświetleń
-
- 18 odpowiedzi
- 224 wyświetleń
-
-
Zarejestruj się. To bardzo proste!
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
-
Ostatnio dodane
-
-
Ostatnie komentarze
-
Przez egzegeta · Opublikowano
Marzenia miłosne /inne niż F. Liszta/ z dnia na dzień coraz bardziej szamoczą się w as-dur co za magiczna poczekalnia wraca tu ciągle patrzy na puste krzesło pod oknem bluzka – fioletowy aster kazał wierzyć nawet wtedy gdy kategorycznie mówiła – nie – dziś na pewno nie więc czekał do północy aż skończy się dziś i skończyło klosz rozpinany z przodu rozmazany makijaż i szparka – w uśmiechu natrętne majaki chropawa bezsenność poczekalnia będzie czekał bo piękne w as-dur nie może się skończyć -
Przez Jacek_Suchowicz · Opublikowano
@Marek.zak1 dzięki popierajmy chwalipięctwo :)))Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
no wiesz chcesz tu pieprzyć - tego się nie spodziewałem:))) -
Przez jan_komułzykant · Opublikowano
Chciałoby się powiedzieć "widzę ciemność", bo z ciemnotą nie wszyscy chcą się dziś wychylać, bo czy ktoś się spodziewał, że to już tak dawno było, długo trwa i trwać chyba będzie jeszcze. Dobry wiersz, pozdrawiam.Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
-
Przez Manek · Opublikowano
Ostateczności dzień następny Pobojotrupskie runo żreć, Skrzydlacząc dziobły wrony – Nabogaciła szczodra rzeź Posoki nurt czerwony. Pokosem ścielił – barwny ślad, Pokotem szła kostucha, Wypełzła spoza zgiełku krat Zgrzytliwie cisza głucha. Rozwarły, ongiś twardą dłoń Zbutwiałe żołnierzyki – Na pastwę losu rdzawi broń, Żerdziały dzidy, piki. Panoszył się, bo został sam Po kres bezludzki pokój, I tylko łezka kręci gdzie, Czerń jamy lśni po oku. To bezrobotna płacze śmierć, Przysiadłwszy na poszyciu – Cisnęła starą kosę precz, Ten pierwszy raz w jej życiu. Marek Thomanek 23.03.2024 -
Przez Kamil Polowczyk · Opublikowano
@Domysły Monika Właśnie w ten sposób chciałem pokazać te sprzeczności które wywołuje we mnie starość. Ale mimo wszystko dziękuje za odzew jak i przeczytanie pozdrawiam :)
-
-
Najczęściej komentowane
-
-
Wiersze znanych
-
Najpopularniejsze utwory
-
Najpopularniejsze zbiory
-
Inne