Zapomniani Bogowie

[julia tw.]

Uczcijmy minutą ciszy,
tak długiej jak to tylko możliwe.
Wsłuchajmy się w nią głęboko,
tak głęboko jak najgłębszy ocean.

To oni pozwolili wszystkim przetrwać.
To oni uformowali tasiemki rzek,
udekorowali nam skalisty brzeg
i gwiazdy spadające z niebios -
to ich numer zamieszkania.

A jednak zginęli zmiażdżeni
w czeluściach ludzkich umysłów,
zapomniani przez każdego z osobna,
jak wytarty, słomiany kapelusz.

Im się należy ta odwieczna chwała,
więc teraz sypię "ukłony"
pod same stopy posągów,
które są ich lustrem na świat
i widzą przez nie doskonale,
że cała praca przez wieki
poszła niestety na marne.

[Pani_alto]

wiersz pełen ciekawych metafor, temat poważny i trudny a jednak udało Ci się stworzyć kompozycję która zawiera sensowne przesłanie .
Gratuluję odwagi i talentu.