młody odkrywca

[gość]

ciekniesz,
powoli ukradkiem,
skostnialy mi palce ,
trzymając się ściany,
podążasz wzdłuż kregów
tego co za plecami,
głos małego, drobno siekanego
życia rozrzuconego po kątach
nie daje się zatrzeć
koszmar z dzieciństwa w ciemności schowany
błądząc też można siebie odnaleźć
- spokojnie to tylko kuchnia.

[Mr.Suicide]

ciekniesz

powoli ukradkiem
skostniały mi palce trzymając się ściany
podążasz wzdłuż kręgów
tego co za plecami
głos małego drobno siekanego
życia rozrzuconego po kątach

nie daje się zatrzeć

koszmar z dzieciństwa schowany w ciemności
błądząc też można siebie odnaleźć

- spokojnie to tylko kuchnia

***
to taka luźna propozycja na rozbicie utworu,
aczkolwiek decyzja należy do Ciebie.

całkiem zgrabnie. przerzutnie także wypadły
przyzwoicie, a i patosu nie widać tym razem.

gratuluję :)

zastanawiam się tylko nad sensem egzystencji
ostatniego zdania. czy nie lepiej byłoby
pozostawić to ewentualnej inteligencji, tudzież
wizji odbiorcy ?

pozdrawiam.

[gość]

Witam,w końcu pozytyw :)
Pzdr

[Fagot]

Całkiem przyzwoity wiersz
Pozdrawiam

[pathe]

dobrze że to tylko kuchnia i że jest ten wers bo nadaje spójność

[gość]

racja, to ma na celu - bez niego byłaby lipa ...
:)

[Sliczna_Perła]

Naprawdę ciekawy wiersz, na początku widzi się w tym coś innego niż kuchnię :D wiem ze tak miało być ;) ciekawie...i zgrabne zakńczenie