żyć bez ciebie...

[agnieszka sm]

odsłaniam ciało pięknieję -

taki sen dobrze zapamiętać

kiedy możesz

kołować nad sobą

taka znajomą taką

mimo odpływu

pełną mocy niezmienną

w trwaniu dla ciebie

w ekstatycznym

milczeniu snu

taki sen dobrze zapamiętać

godzę się na zniewolenie

odsłaniam ciało pięknieję-

boli

(...)

Do czternastej przeklina się ciężkość woli i brak energii. Od czternastej zanurza się w jej niepojęcie łatwo dostępne źródło. Ostrożnie stawia się stopy. Zwłaszcza na moście. Ciało czasem zadrży od muzyki, która może być rytmem życia. Hoduje się uparcie na piersiach księżycowego kochanka. Dużo można wtedy pisać... Połowę z tego drzeć. Muza staje się nieoczekiwanie żarłoczna.I gryzie się z niemocy nadgarstki. O czwartej ból staje się błogosławieństwiem bo oznacza, że przez zdolność czucia jeszcze się żyje...Śpiewają anioły. W misteryjnym uniesieniu szlachetnieje się przez czyste łzy niepamięci, co zaznaczają chwilowość snu. O szóstej rano miażdżące światło słoneczne, rozjeżdżające wyciem silników samochody (...)

[UFO]

szczerze, to nie do końca wiem, co napisać...
"kiedy możesz kołować nad sobą taka znajomą taką" W kilku miejscach jest podwójna spacja, w niektórych brakuje przecinka, warto poprawić.
W ostatnim zdaniu też troche zgrzyta.
Ogólnie, nie jest najgorzej, ale chyba (choć nie sądziłam, że kiedykolwiek to napiszę) trochę za krótko. Może by tak dać ten tworek do warsztatu. Pozdrawiam, E.

[cizia]

"I gryzie się z niemocy nadgarstki" bez " się" bardziej płynie to zdanie, tekst jest piękny i boli, jest żywy, bardzo podoba mi się rozbicie go na dwie części jedna urywana druga płynąca