Nieodnaleziona małość moja

[Antoni Abcellak]

wzburzona wiatrem woda
wygrywa morski hejnał
zagłuszając beznadzieję
samotności coraz bliższej

trzymam liny i siedzę
cicho jak spadające na
mnie słone, zimne krople
nie mające nic do powiedzenia

jak pantofelek w drobinie
wody tak ja nie wiem jeszcze
czy morze straszniejsze
czy życie od morza daleko

malować pędzlem mogę
białą pianę przykrywających
mnie fal i jak anioły Posejdona
mieć wtedy moc sprawczą

ale gdy kolorowe fale
białe pozostać będą wolały
los mój na dnie spocznie
nieodnaleziony przez wieki

ciemnością utulony

pozostanę

[kaja-maja28]

smutny i ładny wiersz,może ,że też mi bliski.
Wolę jak morze jest spokojne
i nie uderza o skały swją wzburzoną falą,
wtedy traci sie orjętację,
nie wiedządz jaki obrać kurs.
Serdeczności życze i spokojnego morza

[Antoni Abcellak]

tylko jak morze spokojne to jak dla mnie trochę nudno, wolę jak coś "się dzieje", dzięki i pozdrawiam.