Zgłoś

Uroczy wiersz:). Pozdrawiam

@violetta Aż mnie zawstydzasz. Dzięki.

Kalejdoskop późnojesienny   można już nie dostrzegać wszechogarniających barw fruwających nici przędnych nie odczuwać zapachu lasu o poranku   co innego obrazy odwzorowane w rogu Amona winorośl usta skrzydła – w złotym obramowaniu bluzka z parzenicą i czerwona przepaska we włosach a to dopiero wiosna   sekretne ścieżki za akademikami ciemny szmaragd Jeziora Kortowskiego   bywały letnie dni z ciemnymi chmurami zimy też jedna szczególna – od 11 lutego – złowróżbne dźwięki na intensywnej terapii   oczekiwanie wreszcie błękit rozwartych oczu   czasami uśmiech  częściej grymas w drugim pokoju modlitwa   teraz – herbaciane róże w granitowym wazonie dobrze komponują się z jesiennym wystrojem        

Półcień szarugi omracza lice, Czernieją oczy, Czuję, że rzeka ponad mosty kroczy… Lecz spójrzże – ramię – tuli dziewicę! Miasto zachowa suche ulice!   Z cyklu Siedem Fontann

"Nie obudzę się pewnego ranka. Ot, spodziewana niespodzianka." - Sztaudynger   Pozdro.