Tak szliśmy

[EWA-URSZULA]

Zimno było gdzieś obok
jakby nie dla mnie
nieobecne

stopy spadały
z lodowych nierównań
zapisanych w twarzy ziemi
zesztywniałe garby
wąskich alejek
nie irytowały
nie cisnęły w złość
nie były

ostatnia droga
cisza zamieniała
stukanie kroków
w stado dzwonów
nad cmentarzem

tak szliśmy
mijały nas zdobne mogiły
i światła pod nimi
wygasłe
tak szliśmy

ty w kwiatach
za tobą syn
siostry
kilkoro przyjaciół
mróz nie panował nad łzami

a przed miesiącem jeszcze
pochylałeś głowę nade mną
zamienioną w wiersze - ptaki
jeszcze przed miesiącem
zaduszewnych rozmów
trwała sesja

dziś Ciebie nie ma
zamieniono Cię w popiół

w urnie znalazłeś dom
w ziemi znalazłeś dom
we mnie znalazłeś dom

[Pan Ksiezyc]

Gdyby nie chodziło o śmierć kogoś bliskiego, to było by OK, a tak to albo za mało tu ekspresji, albo jej zdecydowanie za dużo... w zależności od tego co czujesz... bo tak nie wiadomo...