(...aksamit...)

[Daria S]

rozkwitła
nieugasła wciąż
żądza igra z nami
...
spragniona,
w dłoniach pustych
mnę nocy czarny aksamit

[Katarzyna Leoniewska]

Egzaltowane cokolwiek za bardzo...

[Mr.Suicide]

moim zdaniem momentami inwersje zupełnie niepotrzebne.
przedstawię Ci swoją wersję interpretacyjną, czy dokładniej
wizję budowy wersyfikacyjnej i stroficznej wiersza, otóż :

rozkwitła

nieugasła żądza
wciąż
igra z nami

spragniona

w pustych dłoniach
mnę nocny
czarny aksamit

nie jest to arcydzieło, ale da się przetrawić. moje wrażenia -
przeczytałem, zapomniałem. powodzenia następnym razem.

pozdrawiam.

[Daria S]

Dzień dobry

Katarzyno,
owszem jest w tym egzaltacja, ale w końcu gdzie miałaby być, jeśli nie w twórczości. Czasem trochę egzaltacji jest w życiu potrzebne :-)

Mr.Suicide,
dziękuję, podoba mi się twoja wersja, chociaż wybrałabym jednak "w dłoniach pustych". Lepiej dla mnie brzmi.
Nie jest arcydziełem, na pewno, ale pracuję, pracuję ;-)


Pozdrawiam Was i dziękuję za komentarze.