czarna flegma melancholii

[leonard scott]

Poza światem,
ktoś tak kiedyś gdzieś tak
pod mostem się czuł
jak tamtego dnia.
Za mało liryczny
za dużo cierpiący.
Wciąż niemożny
własnego aurea mediocritas.
Droga do De
gdzieś w górach wije się.
Za bardzo w obłokach
za bardzo we mgle.
Gdzie para…
gwiazdy się rodzą i umierają.
Wybuch za wybuchem
to świat się rodzi z podbrzusza boga.
To ja wyrywający ciemne krople ze swojego sklepienia.
Czarna flegma melancholii
zabija stworzenie lepiej niż inna broń niewiedzy.
Zabiłem się z przewiedzy

[aNnIa K.]

Moim zdaniem to "nizli" tu nie pasuje...Ale ogólnie wiersz ma fajny klimat:) Pozdrawiam;)