love system

[Pan poeta 2]

love system

nic mi już nie zostało(wycinka ponórych dzwięków, krzyków Ani,
w prototypie jejże śmierci - "tato, kup mi czesanego tatę" - spuszczone
do kolan włosy, oledruki, jakieś farby w upiornej piwnicy)
tam jednak jest pustynia.

pozatym lata sześćdziesiąte, w których wielbiłem, odkrywać białe
werandy, w kryształowych casynach.chłopcy mnie opuścili, reumantyzm
zmyła powódz 97", żonę porwał wiatr, stojący co noc na przystanku(
trasa Londyn - Warszawa), jestem tutaj, siedzę w domu z kierunkiem

na nic specjalnego, wiążę sznurowadła(groźne tuneliki), czuję tylko
ból, który powoduje zasschła pijawka wyssysająca mą mroźną krew.

[adolf]

Jak dla mnie to panska "chwila." była najlepsza. Ten wiersz jest ciekawy, ale jak dla mnie nie jest aż tak przepełnioby emojami jak poprzednie.
Te nawiasy troszkę hyba za dużą ześ obejmują. Albo nei wiem zy nei warto by z pierwszego nawiasu nei zrobic osobnego wersu w nawiasie.
Pozekajmy na zdanie innych.
pzodrawiam

[amerrozzo]

Zastanawiają mnie te dopowiedzenia w nawiasach. Po co - dla przykładu - ten nawias: "(trasa Londyn - Warszawa)"? Czy gdyby zamienić tę trasę na "Berlin-Kraków", to wiersz ległby w gruzach? Jeśli nie, wyautuj to!