Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

kobieta czując pulsującą nadzieję
rozwiera dłonie na ostrzu jak skrzydła
- daleko ma do dna więc
zmniejsza obwód oczu
do zera

nie ma słów i momentów
wszystko jest tu zapięte
na guziki skruszone w dłoniach
zmięte jak mokra ścierka

upija matkę stale cierpiącą
do nieprzytomności znosi
w sobie milion stanów
jak lalka z muliny

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...