1.XI

[Valdessa Kane]

Kochani zmarli śpią w cichych grobach
zamknięci w swych trumnach ciasnych
szczątki ich ciał cuchnących
za pokarm służą robactwu
twarze co dawniej piękne
straszą rozkładu szkaradą
wspaniałe za życia kształty
obrzydłe są i dziurawe
skóra co ongiś różana
pożółkłych żeber odsłania szeregi

Pozdrawiam Was dziś o Zwłoki
gdyż oto jest święto Wasze
i staję w noc wśród strug deszczu
by życzyć Wam pomyślności

[Witold_Adam_Rosołowski]

Valdesso - lubiłem czytać kiedyś taką książkę - "strofy o śmierci" - chyba tak to brzmiało - grubaśne to było tomisko - echhh - myślę, że wiersz Twój niewiele wniósł w obyczaj poezji - proponuję odnaleźć wiersz Simplicjusza z Przasnysza (wiek przeszły - odeszły - chyba XVI ) - jedyny chyba w całości zachowany - poszukaj w necie - i pomyślności Ci życzę w szukaniu - ...Człowiek jeden w samotności ... " chyba tak to się zaczyna

serdeczne pozdrówko W_A_R

[Jana Niechciał]

Witaj Valdesso.
Zaszokowana jestem twoim wierszem nigdy bowiem nie myślę tak o bliskich zmarłych. Nie wiem czy poezja to dobre narzędzie do przedstawiania"kochanych zmarłych" w ten sposób - no ale może się mylę. Pozdr..)))

[Maria Anonym]

Witam Waldessa! to przerazajace co napisalas lecz niestety prawdziwe - podziwiam odwagi! ja staram sie myslec o moich kochanych ze zrzucili stare odzienie by ubrac sie piekniej....
pozdr, M+A