Wiersz: Rozwesel mnie

[Adrian aTwa]

Nad mym domem znów przeleciał ptak,
Swym pięknem znów zadziwił mnie,
Nie spodziewałem się, że usłyszę „tak”,
Nie chciałem jednak usłyszeć „nie”…

Niekiedy lepiej jest potrzymać w niepewności,
Dać zatęsknić…
Poszaleć z miłości,
Teraz mam zamiar się dręczyć.

Co znów zrobiłem nie tak?
Co jest WE MNIE nie tak?
Chcę być jak ten ptak,
Lub rosnąć swobodnie, jak na polu mak…

Na pocieszenie piję kakao,
Lecz i po nim odnieść mi kubek zostało…
Po co? By usłyszeć: „czemu płaczesz synku?”
Mamo… Rozwesel mnie z uśmiechem minką…

Czy każdy tak ma?
Czy tylko dla mnie szczęście nie dostępne?
Niby nie ona, to inna… Lecz każda to „nie ta”.
Me życie jest trudne… Zaiste mętne…