Duszący kaszel

[Nela Duszyńska]

Zapomniałam że od paru dni i nocy
Zegar stoi jakby czasu dawno nikt nie liczył już
W krągłych setkach jednakowych minut
Ucze sie milczeć

Ta pokora jest z nadzieją że
Znajdzie się ktoś kto porówna moje niebo
Z jego niebem
Do którego być może Słońce się juz nie obróci
Chcielibyśmy oszukać ten wielki ogień
Niech nie powraca i nie oślepia nam oczu jeśli
Zostaliśmy sami

Równowaga mojej duszy tańczy nad przepaścią
Zmysły w bezwładnym stanie chwieją się na wietrze
Lustro odbija kłamliwą prawde
Zawsze ją pokazuje
A oni otwierają jego lodowate odbicie

Nikt nie zdaje sobie sprawy że wtapiając pustke w próżnie
Pochłania powoli nadzieje z powietrza
Sama nie mam już czym oddychać
Cisza ogłuchła na ten duszący kaszel