ameba

[M. Matkowski]

ameba płaska i szara
odgrodzona od ludzi
wydmami lotnych piasków
i skarlałej sosny
śni cór sprawiedliwych snami
wśród okrętów co na mieliźnie
sczerniałymi maszty
już żaden wiatr w swych żaglach
nie wyniosą w słońcu
a ostatni strażnik opuszczonej baszty
na wichrze żarzył spopielałe węgle
wichrem jesieni szarpał swe struny serdeczne
bezwiedny wśród piaskowej burzy
coraz bliższy prawdy co dzieli wieczne
dni jego od ulotnych wspomnień
nad tym morzem kipiącym jak serdeczna rana

[Bogdan Zdanowicz]

banały, pointa - kwiat kiczu.