Wiersz-szydło

[kashmire]

dziś goniłam swój cień
wzdłuż Wisły
wzdłuż wyśnionej
topielnicy węgielnych cieni
napuszonej w białość

po pas mi ten śnieg, po pas

głuszeją płoche oddechy
miasta włóczęgów i kotów
miasta być może mojego
plamy na mapie pamięci
przymilnych i rozpodlonych

po pas mi ta cisza, po pas

wciąż wierszydlą się myśli
na barwę
na pobladłą
niechże ten łabędź z szarym okiem
przeskrzydli się w jaskółkę!

po pas mi ten smutek, po pas.

[IN]

ładny początek
"dziś goniłam swój cień
wzdłuż Wisły "
:)

[Pancolek]

dziś goniłam swój cień
wzdłuż Wisły
wyśnionej topielnicy węgielnych cieni
napuszonej w białość

po pas mi ten śnieg

głuszeją płoche oddechy
miasta włóczęgów i kotów
miasta być może mojego
plamy na mapie pamięci
przymilnej i rozpodlonej ==> może pojedyncza?

po pas mi ta cisza

wciąż wierszydlą się myśli
na pobladłą barwę
niech ten łabędź z szarym okiem
przeskrzydli się w jaskółkę

po pas mi ten smutek
po pas

Tak mi się lepiej czyta. Jest parę interesujących momentów :) Nie bardzo misię te popasy, niemniej stawiam małego +.
Wiel/uśmiechu!

[Sylwester_Lasota]

podoba mi się... tak jakoś :). pozdrawiam.