Przemówienie

[Michał Pajek]

Oddaj mnie do domu bez ścian,
Może będę miał coś do powiedzenia,
Może będę głosic przemówienia,
A może zejdziemy wszyscy ze świata -
- one by one.

Mów mi, że chcesz się przytulic,
Kanapa błaga -
- mógłbyś się skulic,
W mózgu ciągle pozytywów niedowaga.

Ty siedzisz i patrzysz się na mnie cichym spojrzeniem,
Jak szatan chcesz przywołac czarta,
Mnie na stoku życia uciekła jedna narta
I teraz musze obrócic świat jednym skinieniem.

Zamiast tego wszystkiego ciągle się dąsasz,
Chodzisz z kąta w kąt,
A ja robię za mebel - jakiś bezsensowny romb,
Potem mówisz, że LOVE to ciemny gąszcz...

Nigdy nie byłaś dobra z języków obcych,
coś tylko, mówisz czasem, jest nie tak.
Ja odlatuję jak Twój miłości ptak
uczyc się gdzieś zwyczajów dobrych...

I poznac parę kobiet prawie bez wad...

[Patryk_Nikodem]

Brzmi jak tekst jakiejś głupiej pioseneczki. Prymitywne rymy, od razu widać, że na siłę. Eh, niestety - albo kosz, albo zburzyć i postawić od nowa.

[Michał Pajek]

Dzięki za komentarz. To miało byc na coś stylizowane, ale może rzeczywiście nie wyszło. Pozdrawiam.

[Lena Achmatowicz]

"one by one"
weź to w cudzysłów, albo kursywą, bo poleciałam po polsku.

"cichym spojrzeniem" brzydkie złożenie. jeśli to nie bejbe, co ma rzęsy ze stali, to raczej jasne, że spojrzeniem nie wydaje się dźwięków.