Zgłoś

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Rozumiem.   Ja już pierwszego dnia chyba znalazłem sobie narzeczoną, a ściślej ona mnie znalazła, zatem frunąłem tam jak skrzydłach do anielskich rozkoszy. Mieliśmy oboje 4 latka i była z nas jedyna taka para przez cały rok. W starszych grupach to już było powszechne.      

@Berenika97 On poznał świat i jego działanie. Dlatego woli życie zdala od cywilizacji. 

@Berenika97 Mam pewien pomysł i muszę się wreszcie zmusić do napisania kontynuacji 

@Migrena W Twoim wierszu miłość jest aktem stworzenia, podoba mi się ta niepewność - czy jesteś "wymyślony" przez noc czy przez "Ciebie". Adresatka ma rolę kreatorską, a sen staje się życiem. Jak to u Ciebie - niezwykłe obrazy i metafory, które mówią, że ta relacja nie jest zwykłym związkiem, ale fundamentalną siłą natury. Tracisz pewność co do tego, kim jest. Zastanawiasz się, czy jesteś jeszcze człowiekiem, czy może tylko "słowem", które ożyło dzięki adresatowi. To przepiękny obraz całkowitego oddania i znalezienia sensu w kimś. Piękny jest koniec . Po tak bogatym, pełnym niezwykłych metafor wierszu, nagle stwierdzasz - "A ja - nie poeta, nie prorok - tylko człowiek, któremu brak słów" To klasyczny i wspaniale użyty paradoks. Używasz najpiękniejszych słów, aby powiedzieć, że brakuje Ci słów. A mnie już zabrakło słów, aby wyrazić zachwyt Twoim wierszem. :)

@huzarc fajny jest Twój komentarz.   głęboki.   dziękuję.