Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

To był bardzo długi dzień. Zresztą, jak każdy z sześciu dni roboczych pomocnika budowlanego w Londynie.
Sylwek siedział na przystanku autobusowym z puszką Tyskiego w ręce; w drugiej dogasał cienki, emigrancki skręt.
Zbliżało się 1-go Listopada, a wokół niemal bez przerwy wybuchały fajerwerki. Krótki świst, rozbłysk, ciemność.
W londyńskim tyglu kulturowym zbiegały się ze sobą hinduskie święto Divali, koniec muzułmańskiego Ramadanu oraz Halloween. Miejsca na polskie Zaduszki nie było zupełnie.
Sylwek wziął łyk piwa i splunął pod nogi.
Był głodny, ale na myśl o konserwach i słoikach Pudliszek odechciewało mu się jeść. Typowych londyńskich specjałów – kurczaka, kebabu czy ryby z frytkami – jego żołądek zwyczajnie nie tolerował.
Jeszcze rok, dwa i wracam – pomyślał. Planował zarobić tyle, by wystarczyło na budowę domu i wesele. Ewa w sam raz skończy studium kosmetyczne i w suterenie ich nowego domu urządzą dla niej gabinet ze solarium. Co on będzie robił, nie wiedział.
Pewnie to samo, co w Anglii, bo sporo ludzi w Polsce poszukiwało malarzy-dekoratorów. Było jeszcze EURO 2012, które wcale nie musiało przegrać z londyńską Olimpiadą. Anglicy podśmiewali się z Polaków, że wysłali na Wyspy większość doświadczonych budowlańców. Nie brali jednak pod uwagę czynnika tęsknoty, nie mieli pojęcia, że być może pieniądze to nie wszystko.
Nadjechał autobus, tak pełny, że kierowca nawet nie spojrzał na samotnego pasażera.
Sylwek wzruszył ramionami i rozejrzał się po pustawej ulicy. Od strony hinduskich sklepików, oblężonych przez podchmielonych ziomali, nadchodził ktoś znajomy. Sylwek szybko zgniótł puszkę i odkopnął ją na kilka metrów.
Przypomniał sobie. Razem z tym facetem przyjechali autokarem na dworzec Victoria dwa lata temu. Tomek, zdaje się, że on ma na imię Tomek, w garniturze, z elegancką walizką na kółkach, on ze starym plecakiem i reklamówką pełną maminych wiktuałów.
- A witam – powiedział Tomek.
- Jak leci?
Tomek odruchowo poprawił krawat.
- Spoko. Pracuję w City. Wpadłem w te strony na imprezę, ale mi nie podeszła. Sama wóda i piwsko. Nic do zajarania lub wciągnięcia. Nudy. Mieszkasz tu?
- Niedaleko.
- Co robisz?
- Remonty.
- No tak.
Tomek rozejrzał się nerwowo.
- Którędy do metra? Nie wziąłem auta, bo nie lubię jeździć po pijaku.
- Parę przystanków.
- Super – ucieszył się Tomek – Jebane Ciapatowo. Jak ty tu wytrzymujesz?
- Radzę sobie.
Minęła ich podśpiewująca pod nosem, stara Murzynka. Tomek chciał to skomentować, ale tylko wykrzywił pogardliwie usta.
- Wybierasz się z powrotem? – spytał Sylwek.
- Do Polski? Po co? Tu mam wszystko. Pracę, auto, dom. Niedługo ściągam żonę i córkę. Niech zobaczą wielki świat. Spodziewam się awansu.
- Ja wracam – odparł Tomek, bardziej do siebie, niż do tego bubka.
Nadjechał autobus. Tym razem zupelnie pusty. Ot, kolejne londyńskie dziwactwo. Kierowca zatrzymał się na przystanku i włączył światła awaryjne. Pewnie był o wiele za wcześnie w stosunku do rozkładu. Tamten poprzedni musiał być spóźniony, bo pozbierał wszystkich oczekujących desperatów.
- Co jest, k...! – mruknął Tomek – Nie będzie jazdy?
Sylwek milczał, czekając na rozwój wydarzeń.
Długobrody kierowca w zwiewnej szacie wyszedł z boksu z jakimś dywanikiem w ręce. Przeszedł z nim na środek autobusu, po czym rozłożył go na podłodze i uklęknął.
- Ty, to samobójca jakiś – szepnął Tomek.
I tym razem Sylwek nie odpowiedział. Sytuacja była tyleż zabawna, co interesująca.
Muzułmański kierowca zaczął modlić się, kiwając się do przodu i w tył. Trwało to kilka minut. Potem wstał zwinął dywanik i wrócił do szoferki.
Od razu otworzył drzwi.
Sylwek chciał ruszyć w ich stronę, ale Tomek zatrzymał go ręką.
- Nie wsiadaj. On się wysadzi!
- W pustym autobusie?
- Poczeka aż nazbiera pasażerów i bum.
- Daj spokój. Jadę do domu.
- Jak chcesz. Ja poczekam na następny.
- To na razie.
Sylwek wskoczył do autobusu i przystawił kartę elektroniczną do czytnika. Kierowca pokazał żółtawe zęby i oświadczył:
- Pan wybaczy. Miałem modlitwę.
- Nie ma sprawy.
- A ten drugi?
- Boi się, że jest pan kumplem Bin Ladena.
- Rozumiem – kierowca roześmiał się hałaśliwie i zamknął drzwi.
Pojechali.

Opublikowano

Melduję, że oprócz jednej literówki, błędów nie zauważyłem. Gdzieś zgubiłeś "ł", ale gdzie? - nie pamiętam.
Tekścik zgrabny, wciągający, nie puentujący na siłę - jak to zdarza się na przyklad Don Cornellosowi :))
Pozdrawiam

Opublikowano

Bawię się teraz w Szorty o Anglii. Jest już kilkanaście, ale wciąż mam wątpliwości, czy jest sens w to brnąć i produkować anegdoty. Szorty pierwotne miały przynajmniej przebłyski głębii. Sam nie wiem, ale dzięki za wsparcie.

Opublikowano

Cześć Asherku - miło Cię widzieć :-). Warsztatowo oczywiście bez skazy. Twoje szorty o Anglii mają zupełnie inny klimat, ale to jest zrozumiałe - inny kraj, inna kultura... I jeszcze coś: odnoszę wrażenie, że pisząc to mocno się dystansujesz. Jesteś tam, żyjesz, pracujesz, ale przekabacić to Ty się nie dasz, o nie ;-). Już Ty masz swoje własne korzenie i nie daj Bóg, aby ktoś chciał je wyrwać. Ni ma takiej opcji. Prawidłowo. Powiem tak - autor jawi mi się jako osoba spójna wewnętrznie, z głębokim poczuciem własnej tożsamości. Tekst bardzo na tym zyskuje. Czytelny i mocny opis rzeczywistości, ale bez zbędnych udziwnień.
Trzymasz emocje na wodzy. Gratuluję i zazdroszczę. Pozdróweczka/B.

  • 2 tygodnie później...
Opublikowano

Widząc "autor:asher" zawsze wiem, że będzie dobre. Lubię Twoje pisanie. Temat jak najbardziej na czasie, ale temat to nie wszystko. Twoje teksty czyta się lekko, nie męczą. I tym razem jest fajnie. Z błędów tylko dwa, malutkie:

podśmiewująca - podśpiewująca
do przodu i w tył - może lepiej w przód i w tył

Pozdrawiam i czekam na kolejne :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Kładę się bezwładnie jak kłoda, droga z żelaza, czarna owca pod powierzchnią bałagan, para, hałas. Stukot setek średnic, mimikra zjełczałego stada, przedział, raz dwa trzy: nastał dusz karnawał. Chcą mi wszczepić swój atawizm przez kikuty, me naczynia, czuję dotyk, twoja ksobność, krew rozpływa się i pęka, pajęczyna przez ptasznika uwikłana- dogorywam. Stężenie powoli się zmniejsza, oddala się materia. Rozpościeram gładko gałki, błogosławię pionowatość, trzcina ze mnie to przez absynt, noc nakropkowana złotem, ich papilarne, brudne kreski, zgryz spirytualnie wbity na kość, oddalają mnie od prawdy, gryzą jakby były psem! A jestem sam tu przecież. Precz ode mnie sękate, krzywe fantazmaty! Jak cygańskie dziecko ze zgrzytem, byłem zżyty przed kwadransem, teraz infantylny balans chodem na szynowej równoważni latem.
    • kiedy pierwsze słońce uderza w szyby dworca pierwsze ptaki biją w szyby z malowanymi ptakami pomyśleć by można - jak Kielc mi jest szkoda! co robić nam w dzień tak okrutnie nijaki?   jak stara, załkana, peerelowska matrona skropi dłonie, przeżegna się, uderzy swe żebra rozwali się krzyżem na ołtarza schodach jedno ramię to brusznia, drugie to telegraf   dziury po kulach w starych kamienicach, skrzypce stary grajek zarabia na kolejny łyk wódki serduszko wyryte na wilgotnej szybce bezdomny wyrywa Birucie złotówki   zarosłe chwastem pomniki pamięci o wojnie zarosłe flegmą pomniki pogromu, falangi ze scyzorykami w rękach, przemarsze oenerowskie łzy płyną nad kirkut silnicą, łzy matki   zalegną w kałużach na drogach, rozejdą się w rynnach wiatr wysuszy nam oczy, noc zamknie powieki już nie płacz, już nie ma kto słuchać jak łkasz i tak już zostanie na wieki
    • @Migrena to takie moje zboczenie które pozostało po studiach fotograficzno-filmowych. Patrzę poprzez pryzmat sztuki filmowej i w obrazach fotograficznej - z moim mistrzami Witkacym i Beksińskim. 
    • @Robert Witold Gorzkowski nie wiem nawet jak zgrabnie podziękować za tak miłe słowa. Więc powiem po prostu -- dziękuję ! A przy okazji.  Świetne są Twoje słowa o Hitchcocku. O mistrzu suspensu. "Najpierw trzęsienie ziemi a potem napięcie narasta." Czasem tak w naszym codziennym życiu bywa :) Kapitalne to przypomnienie Hitchcocka które spowodowało, że moja wyobraźnia zaczyna wariować :) Dzięki.
    • @Robert Witold Gorzkowski myślę, że masz bardzo dobre podejście i cieszę się akurat moje wiersze, które nie są idealne i pewnie nigdy nie będą - do Ciebie trafiają. Wiersze w różny sposób do nas trafiają, do każdego inaczej, każdy co innego ceni, ale najważniejsze to do siebie i swojej twórczości podchodzić nawzajem z szacunkiem. Myślę, że większości z nas to się tutaj udaje, a Tobie, Ali czy Naram-sin na pewno. Tak to widzę :) Dobrej nocy, Robercie :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...