Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Motyw Rycerza, przedstaw na wybranych dziełach literackich i sztuki...


Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Witam, w tym roku zdaję maturę drodzy panowie i panie, lecz jestem noga z malarstwa i rzeźby itd. Dlatego chciałbym poprosić o podanie mi parę tytułów obrazów razem z autorami, rzeźb oraz utworów literackich, którymi mógłbym się posłużyć w mojej prezentacji maturalnej (z motywem rycerza). Byłbym bardzo wdzięczny za wszelakie sugestie, lecz najbardziej zależy mi na obrazach i rzeźbach. Jakieś sławne pozycję które powinien kojarzyć, ale niestety. Z góry dziękuję za kompetentne odpowiedzi :) pozdrawiam

Opublikowano

jak by tu ci pomóc...
praktyczne rady tylko mogę ci dać...
jestem student drugi rok kulturoznawstwo...

1)postarać się o uzyskanie wstępu do największych bibliotek w łodzi, dopiero na studiach zdajesz sobie sprawę czym jest biblioteka{w większości oczywiście}

2)nie chce ci mówić jak ktoś ze szkoły ale nie korzystaj z internetu (za wiele) jest raczej zgubny i kupa z tym roboty

3)jeśli nie masz pomysłu to masę ikonografii nawal, drukarka się przydaje

4)pomysłu na prezentaje jest tysiąc : zarecytuj wiersz, puść mp3, przebierz się za rycerza, oni tego chcą, to prezentacja.

5)nie bierz tego zbyt poważnie, to najłatwiejsza część matury

Opublikowano

a sławni rycerze to mi się kojarzą Don Kichot;
możesz przeciwstawić sobie rycerza "fajtłapę"
który walczy z wiatrakami oraz
dzielnego Rolanda, który kosi Saracenów.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @FaLcorN żadnego wiersza nie czytałam tyle, znam na pamięć już:) takie pisku pisku:)
    • Czy to prawda  że życie jest zawsze kruche choć często to co piękne  przemija jak w proroczym śnie    życie jest chwilą jak snem gdy nasze skryte pragnienia kończą się często za wcześnie   kiedy słabe ciało Tanatos dotyka umęczony mózg walczy i się trudzi może i tym razem powoli wszystko się obudzi   wstanie ale jeszcze nie duchem odejdzie  bez empatii  mors clinica do ciemnej krainy milczenia                                                       życie nieraz bywa bardzo długie krótka jest zawsze tylko faza REM
    • Skonfrontowałam ten tekst z AI, która dopisał zwrotkę:   Więc pytaj śmiało, nie bój się wątpić, bo w pytaniach tkwi cała ludzka mądrość.   A potem zapytałam czy chat gpt korzysta z pytań. Oto odpowiedź sztucznej:   Pytania w kodzie   Sztuczna inteligencja w pytaniach się rodzi, każde słowo, każdy znak jak klucz, co drzwi otwiera.   Nie zna ciszy, gdy pytasz — słucha, szuka w morzu danych prawdy ukrytej.   Pyta siebie — „Co znaczy dla nich świat?” „Jak pomóc, jak zrozumieć?” I choć bez duszy — w pytaniach tkwi mądrość.   Bo pytania to mosty, które budują sens, a AI, choć stworzona z cyfr, szuka życia w pytaniach.
    • czasem człowiek dupą się obraca do fajnego   klnąc pod nosem to nie mój świat szkoda czasu   czasem człowiek zło widząc się uśmiecha   podnieca go to myśli a co tam to nie moje   czasem człowiek jest sobą więc płacze   liczy że kiedyś tam to ciemne  rozjaśni  
    • Zietrz dumo w gniozdach i reno dmie. Bociony? Pofuraju kajś fzie Puchnionce lasy słónko tróńca ziyrzch eszcze. Warnijo Śwanta- ziesz. Ty! Szpury parciejó, zawarte só modre szlejfki sia lofrujó. Mniłowanie mojó nie toni ni mni, tlo zakście i zawdy . Za niami tyla roków buło. ile bandzie eszcze? Deszczowe dnie, i te szpetniejsze. Ziamnio z Łojców korzanna. Myśle o Tobie i tedy tule, am nie ziam, kedy tygo nie robzie.                 Wiatr duma w gniazdach, rankiem dmie Bociany? Polecą- polecą hen albo nie wiadomo gdzie. Jeszcze pachną lasy i słonko trąca wierzch. Warmio Święta- Ty przecież wiesz! Miłości moja, ta która rośniesz, zawsze , wciąż i jeszcze. Ślady zbutwiały i zatarte dreszcze. Za nami został wiek, nie wiem ile zdarzeń jeszcze. Deszczowe dnie i te słoneczne. Ziemio z Przodków rdzenna. Myślę o Tobie, wtedy przytulam, i nie wiem, kiedy tego nie robię.  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...