Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Jesteś szczęśliwy? Byłeś? Będziesz?
Nie wiesz? Nie!
Szczęście, to jest miłość, wiara
I marzenia.
Twoja miłość jest skrzywdzona,
A marzenia dawno już odeszły z Twego serca,
Które płacze roniąc łzy cierpienia.
Wiara? Wierzysz. Wierzysz w Boga.
Tylko jedno... W miłość nie uwierzysz. Nigdy już!
Wspomnieć możesz. Ale co wspominać?
Piękne wspólne chwile? Nie, to boli!
Pozostaje jedno. Schować się na skraju serca,
I poczekać, aż ktoś znowu poda Ci miłości dłoń.

Opublikowano

witam. pierwszy raz jestem na tym forum, a wierszyk który przesłałem rozdziewiczył moją poetycką naturę. prosze piszcie szczere komentarze, zebym wiedział, czy kolejne wiersze
powinny dumnie widnieć na dnie którejś z moich szuflad, czy to co piszę może się podobać. =)

Opublikowano

Ok, więc tak. Nie jest źle, przynajmniej nie rymujesz "częstochową" :) piszesz to, co czujesz, ok, od tego jest poezja, ale polecam jako lekturkę dział dla wprawnych poetów czy też wiersze nowoczesnych pisarzy. Twój tekst jest za oczywisty, staraj się czytelnika zaskoczyć, skłonić do przemyśleń, nie podawaj mu wszystkiego na tacy :)

Czekam na twoje inne teksty (zaskocz mnie :)) )



pozdrawiam


pieruggoss


PS W szufladzie nie ma co ich trzymać, lepiej usłyszeć konstruktywna krytykę i się rozwijać

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Annna2 Aniu. Tak naprawdę to nie wiem co napisać. Wybacz.
    • Wśród jezior, gdzie woda drży jak skóra pod westchnieniem, ona tańczy - naga, niebieskooka dusza, płomień, światło jeszcze nienarodzone. Słońce wplata się w jej kasztanowe włosy jak oddech Boga w chwili stworzenia. On - serce jak bęben, bijący w rytmie wilczych snów. Patrzy. I płonie. W spojrzeniu błysk - jak piorun wgryzający się w noc tuż przed modlitwą. Nie mówią nic. Język jest raną, rysą w powietrzu, a oni są drżeniem - tym, co rodzi się przed światlem. Ich miłość - dzikie wino rozlane na ziemię, krew snu, śpiew sosen wijących się z ekstazy w ciszy. Ona - rzeka, co rozsadza skały. On - przystań, co z rozkoszą tonie. W mchu i świstu jaskółek ich miłość rośnie - naga, pierwotna, bezwstydna, jak ogień w jaskini snu, jak cień całujący ciało przed snem. Niech świat milczy. Niech nie próbuje nazwać. Oni - wilki drżące w świetle, ptaki, które nigdy nie wracają, wicher, co zrywa dachy i szepcze: zostań. Każdy dotyk - trzęsienie ziemi. Każdy oddech - modlitwa. Każde spojrzenie - przysięga bez słów: płonąć, aż światło  straci cień. Ona -  deszcz w jego gardle. On - ogień pod jej skórą. Ich ciała - runy pisane po ciemku, miękkie miejsca, gdzie światło nie siega. Wszystko mówi: jesteście. Niech ta miłość będzie wichrem, co targa drzewa do korzeni. Burzą  bez kresu, balsamem i cierniem, ciszą i pieśnią. W tej chwili są jednym ogniem. Jednym ciałem. Jedną istotą - czymś, czego nie sposob nazwać, ale kazdy chce dotknąć, choćby przez sen.  
    • trochę dyskomfortu wojna albo taki stan wojenny niepodległość zachwiana życie trochę się rujnuje jak rewolucja przeciw gorszemu bytowi gdzie jest biegun tej niepodległości trzeba się zastanowić
    • @Robert Witold GorzkowskiTo ja przepraszam za niedopowiedzenie, mój mąż jest cudownym człowiekiem. Chodziło mi o to, że teraz najczęściej na rękach nosi naszego synka. Pozdrawiam. :)))
    • @Annna2 temat trudny i wolałbym go nie oceniać. Natomiast wiersz czyta się doskonale.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...