Umierają...

[Miłośniczka poezji]

Jedni umierają, a drudzy rodzą się,
Jak aniołyn w przestworzach, jak latawce
Na wietrze. Ciagle pada desz smutku
i samotności. W twej nocy ciemnej
Stoi anioł na rozstaju drogi
Swego życia. Na rozstaju zapomnienia.
Nie wie dokąd na pość, co począć
Ze swym losem. Bo ciągle waha się
Jak postąpić ma. Czy skoczyć w przepaść,
Czy na nowo zacząć żyć pośród
Zapomnienia, gdzie nikt nie pamięta tego
Co było tak okrótne kiedyś. Co tak
Bolało i paliło piekielnym ogniem
Rozpaczy i smutku. Gdzie nie ma już nic
Tylko czyste dusze pośród tysieczy serc
Serc w zapomnieniu.