Tekst mój mały

[Miłośniczka poezji]

Jestem ja łza zaklęta w morzu niepewności,
Jedno jest światem a drugie piekłem,
W życiu różnie bywa ale ja wiem że tyko
Miłość ma w nim sens, ona nadaje jemu sens,
Którego tak pragniemy, a którego nie potrafimy odnaleźć
Wszystko co było jest jak mgła ulotna o poranku.
Znika gdzieś w przestworzach pozostawiając spokój błogiego uśpienia.
Gdzieś daleko jest ktoś kto pragnie Cię jak ty tego chcesz,
Ale on nie będzie długo czekać, bo świat znika w przestworzach
I nie potrafimy go zatrzymać bo czas tak ulotny jest
Jak motyle na wietrze, jak wiatr w konarach drzew,
Który gra melodii tysiące o poranku i o zachodzie
Słońca, które przynosi dzień i noc by móc razem ze sobą być
Pośród zapomnienia żyć i do przodu brnąć w to co pozostało
Jeszcze nie zdobyte i nie osiągnięte, co tak dalekie jest.
Czasem trzeba przystanąć by ta walka i poszukiwania
Nie zgniotły nas swym ciężarem niepewności i cierpienia.
Wszystko co jest, jest jak sen który realnym staje się
Byśmy mogli żyć pośród tysięcy ludzkich istnień,
Które w zapomnieniu giną.

31.08.2007 rok

[myślątko]

jest przegadany , czyli przeładowany i w pewnym momencie gubi sie sens