Jesień

[Zielony listek]

Jesień zmusza poetę
do myślenia.
Kroplami deszczu stuka w okna
natarczywie, ponaglająco.
Obsypuje głowy poetów
liśćmi malowanymi
w słoneczne arabeski.

Uparcie milczącym wierszopisom
bombarduje maski samochodów
kasztanową amunicją.
Ponagla i namawia.
Wciska im w dłonie pióra,
pogubione przez odlatujące ptaki.

I zdarza się tak,
że kiedy nie masz już siły walczyć
wiersze pachną
jak brązowe kapelusze prawdziwków,
są miękkie i ciepłe jak wrześniowy mech.
I zdarza się tak,
że zamiast kropek w wierszach,
czerwienią się owoce głogu i dzikiej róży.
Gile wydziobują je ukradkiem.

Więc jeśli jesteś poetą
nie opieraj się jesieni.
Czekaj na wierszówki,
z klonowych liści.

[Pan poeta]

nie jest to kicz.pozsr