Keliope pieśń wyborna wobec poezji morfiny

[Pan poeta]

Keliope pieśń wyborna wobec poezji morfiny

"nic tu po mnie, nić po tobie"

nowa poezja świata odwróconego pomniejszonego rzeczywistego
rzeczywiście zupełnie zapełnionego zapełnieniem
miedz obsiadają urodziwe kurwy, kasztany
spadają na drzewo co obsiaduje gwiazdy niby ptactwo żarłoczne

keliope jest tutaj skorupką szafy, ty jesteś czytelnym partyzantem
my jesteśmy skałami judowymi kopalni Wujek, wszyscy są kimś wobec poezji
żują gumy, żują żaby, rzekną bez ustanku niby rozłożeni na miedzy międzygwiezdnej
pośród weny wenerycznej, wrodzonej wraz z rozwojem głuchego krzyku

[zak stanisława]

wiesz poeto, pokrętny ten wiersz ( po morfinie), dostrzegłam ( nawet) wiele perełek, nie będę więc gmerać w nim,
podobasie! i tak
pozdrawiam ciepło ES

[HAYQ]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Kaliope po morfinie
"judowy(?)mi" częstuje
żujący żabę Zeus
gwiazdy "obsiad(a)uje"
A szkoda - tekst ciekawy,
niestety - zmarnowany,
bo wciąż ortograficzne
w nim gnieżdżą się szatany.