bez tytułu

[Jana Niechciał]

Wyrosła
- od bieli i nagości drzew.
Zrzuciła ciężkie okrycie, zdjęła buty
Zniszczone deski postawiła w kącie
i patrzyła na nie przez chwilę
przez zakurzone gogle.
Wybiegła
- w kolorowej sukience
utkanej z pęków kwiatów,
które dla niej tylko raz zakwitły.
Bose stopy unosiły ją jak okręt
na grzbietach fal.
Westchnęła
- a zieleń przytuliła się do jej włosów,
obudzone ptaki śpiewały marsza Mendelsona,
niebieska rzeka płynęła,
zadziwione życie osłupiało.
Szła coraz szybciej, niecierpliwiej
do słońca, do słońca....
Czy będzie szczęśliwa?
Zapytaj wiatru.

[Jana Niechciał]

Pani Kometa. Dziekuję! Chociaż przyzna Pani, że komentarz niezbyt wymowny

[Jana Niechciał]

Tymbardziej dziekuję.Cenię ludzi oszczędnych w słowach /niedosłownie/.

[Jana Niechciał]

Ewo! Dziękuję. Jesteś/jest Pani/ niesamowita/w dobrym tego słowa znaczeniu/, Pozdr..)))

[Joanna_W.]

Bez tytułu. I dobrze. Nie wszystko trzeba nazywać.
Droga Autorko, zrobiłaś to, co lubię najbardziej - nie postawiłaś kropki nad "i". Pozostała przestrzeń barw.

Gratuluję i pozdrawiam.
A.

[Jana Niechciał]

Dzięki Joanna Pozdr..)))

[Maria Anonym]

kazdy przynajmniej raz w zyciu ma taka szanse pytanie czy ja wykorzysta i czy jest gotow zrzucic stare okrycie, zdjac buty i wybiec....? jestem za odwaga. Bardzo ladny wiersz
pozdr, M+A

[Jana Niechciał]

Dzięki Mario! To bardzo ważne dla mnie, że udało mi się poruszyć Twoją wyobraźnię. Pozdr..)))