Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

mężowi który szuka na próżno

Pancolek
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Pancolek

Pancolek

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano
silence like a cancer grows

niedoleczona na spotkanie
z tobą ubrałam się w to
co mi pozostało
opłakane kolczyki i bluzkę
którą napinał nie raz rytm
mojego oddechu

dam się znaleźć kwiatom
mglistym urywkom zdań
na koniec wyjdzie z ukrycia
teoria ułomności czasu
herbata nie umie wspominać
tylko smakuje inaczej

--------------------------------
*Simon and Garfunkel "Sound of Silence"
Pancolek

Pancolek

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Jolu; milutko, że wpadłaś :) Jak nie jest źle, to już jest całkiem fajowo! :)) Pozdrawiam
uśmiechem PIRAMIDALNYM ;)

Marlett; to dla mnie zaszczyt, że coś udało Ci się znaleźć dla siebie! I nie kadzę, bo to ze
szczerego, Pancolkowego serca! Uśmiecham się, ile wlezie!:)

Pani Stasiu; zaimek leci w galaktykę! Nie mogę się oduczyć nadużywania stawiania ich ;)
Baaaaaaardzo dziękuję za odwiedzinki oraz milutkie słowa i cieplutko (także
bezwietrznie) pozdrawiam! ;) PS: Pani opinia to miód z tych najlepszych :p

Pancolek

Mr.Suicide

Mr.Suicide

Opublikowano
Opublikowano

czyżby odpowiedź żony ? widać, że przemyślany utwór /świadczy o tym forma,
w jaką ubrałeś myśl/. ciekawie, Pancolku. póki co nie widzę powodów do zmian.
początkowo zastanawiałem się czy by nie podpowiedzieć usunięcia 3 wersu,
ale mogłoby to wyjść chyba tylko na minus utworowi. ewentualnie oddzielić dwa
ostatnie wersy. ale jak już wyżej napisałem wychodzi na to, że wiersz jest
przemyślany. i nie ma co zmieniać, tylko iść z tym wyżej.

pozdrawiam.

Pancolek

Pancolek

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Ogromnie dziękuję za komentarz ;) Właśnie ten 3 wers niby nic nie wnosi, a jednak po wyrzuceniu moja konstrukcja mogłaby ucierpieć; zastanowię się czy ewentualnie nie napisać go trochę inaczej. Ostatni wers miałem oddzielić enterem, ale jakoś tak... może za mało wyrazisty jest, żeby odrębnie go umieścić? No podumam, podumam ;) Jeszcze raz dziękuję za opinię i 'materiał' do analizy :) Pozdrawiam!
Pancolek

Pancolek

Pancolek

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Judytko; Dziękuję za kolejne odwiedzinki! Naprawdę bardzo mi miło, że znalazłaś czas i
dostrzegasz u mnie coś dla siebie! Pozdrawiam szeeeerokim uśmiechem! ;))

Black Swan; cudownie słyszeć tak cieplutkie słowa! Nie wiem, jak mam Ci się odwdzięczyć!
Może chciałabyś dostać kwiaty albo czekoladki od Pancolka? Aż głupio pozdrowić
jedynie uśmiechem!;)


Przepraszam, że drogie Panie musiały tyle czekać na odpowiedź Pancolka! Ten wojażował! ;))
Buziam, ile wlezie!

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Arsis
      ***

      Przez Arsis · Opublikowano

      @violetta chiński 500 metrowy radioteleskop bardzo niskich częstotliwości FAST nasłuchuje układ planetarny Trappist-1 w gwiazdozbiorze wodnika, oddalony od ziemi o 40 lat świetlnych, czyli w skali wszechświata znajdujący się o rzut beretem. lecz jak na razie nie stwierdzono żadnych technosygnatur sugerujących istnienie zaawansowanej cywilizacji, co nie oznacza, że nie ma tam życia np roślin czy zwierząt, ponieważ planeta okrążająca gwiazdę znajduje się w tak zwanej ekostrefie a więc woda powinna być na niej w stanie ciekłym, podobnie jak na ziemi...
    • Natuskaa
      Późny owoc

      Przez Natuskaa · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Dziękuję za komentarz.   Pozdrawiam :) Te światy są obok siebie, a często patrzymy wybiórczo w zależności od potrzeby chwili i wybieramy jeden, a drugiego zdajemy się nie zauważać. Co jest gorsze, a co lepsze? Nie wiem... nie mnie oceniać. Dziękuję za te kilka słów pod tekstem.   Pozdrawiam :)
    • Maciek.J
      Ostatni liść

      Przez Maciek.J · Opublikowano

      Bardzo dziękuję za empatyczny komentarz Bereniczko.
    • Marek.zak1
      Wieczór kawalerski ...

      Przez Marek.zak1 · Opublikowano

      Tyle złamań to rzadkość. Ja po czołowo - bocznym zderzeniu z ciągnikiem miałem tylko 4, a samochód był do kasacji:). Pozdrawiam. 
    • Andrzej_Wojnowski
      Wieczór kawalerski ...

      Przez Andrzej_Wojnowski · Opublikowano

      Wieczór kawalerski, czyli jak wędzenie zamieniło się w ortopedię   Nic nie jest trwałe. Na pewno nie żebra, nie obojczyk i - jak pokazuje życie - nie małżeństwo. Moja przyjaciółka Hania może to potwierdzić. Miała męża, Jana. Już go nie ma. Jak śpiewają Rosjanie: „paszoł k drugoj”. Jego strata. Próżnia długo nie trwała - pojawił się Marcin. Gość w porządku, choć formalista.  A jak formalista, to wiadomo - ślub. A jak ślub, to i wieczór kawalerski.  A jak wieczór kawalerski, to... ortopedia. Ten wieczór zapamiętam na długo. I nie tylko dlatego, że karkówka była tak dobra, że można było ją opatentować jako broń masowego rażenia. Ale też dlatego, że od tamtej pory moje żebra grają na zmianę z obojczykiem koncert bólu, który zna tylko ten, kto próbował zasnąć z klatką piersiową w wersji origami. Wieczór był połączony z wędzeniem - taki kulinarny multitasking. Produkty miały trafić na stół weselny. Trafiły. Ja natomiast trafiłem na SOR. Następnego dnia. Złamanych dziewięć żeber i obojczyk. Nikt nie mówił, że będzie łatwo, ale też nikt nie ostrzegał, że będzie aż tak... dramatycznie. Wszystko zaczęło się klasycznie: chłopaki ze wsi, kilka piw, rozmowy o sporcie, narzekania na politykę, grill, karkówka, steki, kiełbasa z nutą dymu i testosteronu. Po kilku godzinach - piątka na pożegnanie. Do domu miałem niedaleko, z górki. I właśnie ta górka okazała się zdradliwa.  Spadł deszcz, droga śliska, a mój telemark wyglądał bardziej jak taniec godowy pingwina. Padłem. Usłyszałem chrobot żeber. Zakląłem. Nie mogłem wstać - ból jakby Chuck Norris kopnął mnie w klatkę piersiową z orbity. Wstałem, zrobiłem kilka kroków i… znów gleba.  Kolejny chrobot. Tym razem obojczyk. Ale o tym dowiedziałem się dopiero na SOR-ze. Proces wstawania przypominał narodziny żółwia z betonu, ale udało się. Ból nieziemski, ale cóż to dla młodego mężczyzny 60+? Dałem radę. Do domu miałem 300 metrów. Zakomunikowałem żonie, że wszystko wyjaśnię rano, umyłem zęby i poszedłem spać. Rano - konsternacja.  Nie mogę wstać z łóżka.  Po kilku godzinach prób, okraszonych przekleństwami i jękami godnymi opery, zrezygnowałem. Rodzina wezwała posiłki - czyli karetkę. Ratownicy po wstępnych oględzinach uznali, że kręgosłup jest cały, i pomogli mi usiąść, używając siły, której nie powstydziłby Hulk. Nie było to przyjemne, ale przetrwałem i nawet nie zawyłem z bólu. Jak już usiadłem, okazało się, że mogę też chodzić - czyli do karetki doszedłem sam, jak bohater filmu akcji klasy B. Kilka godzin oczekiwania na swoją kolej. Indywidualny spacer do RTG, zdjęcie i potem zdziwienie personelu: siedem żeber z prawej, dwa z lewej, obojczyk z przemieszczeniem. Dostałem zakaz chodzenia, więc dalsze procedury już na wózku, pchanym przez pielęgniarza, który wyglądał jakby właśnie wrócił z maratonu. W końcu wylądowałem na sali, gdzie leżało dziesięciu takich połamańców jak ja, czekających na decyzję, co dalej. Obok mnie turysta z Tajlandii z pęknięciem czaszki -pobity przez turystów z Chin. W pierwszym odruchu przeprosiłem go za Polaków, bo myślałem, że to nasi pokazali „gościnność”. Tak zaczęła się moja rehabilitacyjna przygoda.  A wieczór kawalerski?  Cóż... niech będzie przestrogą dla wszystkich, którzy myślą, że po piwie z górki to tylko zjazd do domu.  Czasem to zjazd do ortopedy.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...