I jest chwila zaklęta w magii absolutnej

[Staralfur]

I jest chwila zaklęta w magii absolutnej
Czekam na dzień by oddać pokłon
zerwanym liściom
wezwać wiatr do modlitwy ognia
i czekać przy zastygłym jeziorze
na języki spływającej świadomości....
Oddechem malować szyby przyszłości
zawiesić czas ukryty w fotografiach
usiąść w pokoju z białych kartek
i utonąć między wdechem a biciem serca
Zawiązać wokół szyi pętelkę czasu
i biec po śladach stóp ukrytych w mchu
bo jesteś wśród tych chwil nieulotnych
które delikatnością przeczesują włosy Ducha

Mam w ręku księgę zapisaną każdym krokiem
w zielonej skórze traw
Wpiszę Cię w strony teraźniejszości
by myśli nie wygrały z czekaniem
Otworzę ją gdy wzejdzie Słońce

[Pancolek]

Ja bym skrócił ten wiersz, bo jest ciekawy, ale w takiej postaci staje się nieprzystępny i chwilami topornie się przez niego przechodzi. Nie podobają mi się te 'modlitwy ognia' i 'przeczesywanie włosów Ducha'.
Zostawiam małego + :)
Pancolek

[Magnetowit_R.]

moze...moze....wiatr liscie modlitwa ogien slady mech.eh....

"wynieś proszę to wiadro
bo potwornie tu śmierdzi szczyną"


możliwe że to było nietaktowne
ale już nie mogłem wytrzymać

pozdrawiam