Zaponmniana żegluga

[igor kobylarek]

Nie spoglądaj w zwrócone lustro
które niespodziewanie przyciąga
przywołaną siłą wężowego jadu

Tak jest...
na wysokich masztach
odszukanych okrętów
zdziwione ptaki
morskie nuty w nowym zestawieniu
kąpiele przebranych delfinów
w deszcz i wakacje słońca

A na krańcach widma
jasnego światła już jest
dochodzi i dobrze widać to
następna droga żółtymi pasami
do kochanego nieba lub donikąd
gdzie wszystko zaprasza a potem żegna
jak utracony smutny zwyczaj
albo dziecka zabawa w kogoś kto nie istnieje
lecz nie domyśla się o tym ale przez krótką chwile
było zagadką nie do wytropienia
jak ślad zagrożonego wilka
swoją zachwianą nieufnością do Władczyni
bajkowej metafory i jej atrybiutu

[igor kobylarek]

nie wiem