Powrót z wakacji

[Laura Nebo]

Byłam rok za granicą
z dala od dusznych cieni naszego klimatu
wypoczęta opalona przybyła
zwróciłam się na kontrast
tak wiele i szybko się zmieniło
na nawiedzonych odprawiono egzorcyzmy
dzieci stały się lubieżnymi mężczyznami
uczucia chodziły alegoriami
pełzało wszystko co uprzednio zamknięte

Na początek odwiedziłam stare adresy
bramy otwarte służby braki
te skrzypienia i mysze harce
Zwiedzałam oniryczne kafki korytarze
choć nazwiska były zgoła inne
kuchnie i brudne sypialnie

Nawoływałam tęczowo ubrana dawnych kochanków
różdżką czasu za przyjaciół przebranych
a powietrze odbijało mi echa dziwnych obrazów
Zamiast jamnika przebiegł przydługi szczur
skowronki oklapły w klatkach
i powietrze pajęczynami falowało na biało

Panna Czarna Wdówka i Pajęczy Młody Kawaler
uradzili mi o drodze widząc sfrustrowaną twarz
przerażoną nie zbłądzoną ale jak mieli wiedzieć

Mówili pomiędzy drogowskazami
o fali żołnierzy którzy wchłonięci zabijali ich od środka
na każdego znaleźli inna tonację
pozostawiając szare myśli obrazy sumienia
wydrążeni popełniali samobójstwa
gniewnie nienawidzili

aż pozdychały ich prości przyjaciele dzieci gdzieś znikły
niebo się zachmurzyło w mutancich zdolnościach
dzika róża z kolcami obrosła osiedla
czekali końca
aż wyschnie ta susz
aż wskoczą przez mury i będą wołać właśnie ich nazwiska

Nic się takiego nie stało
dziś tu stoję i widzę
wcześniej
spałam smacznie w pensjonacie