Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Sprzeczności kłębuszek

John_Pool
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

John_Pool

John_Pool

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Pan młody po ślubie
szczęśliwy się czuje.
Wie gdzie jego miejsce
i gdzie się znajduje.

Zrozumie co zrobił
ciężko przestraszony
gdy coś tam dostrzeże
nie tylko u żony.

Intencję kobiety
nie można odgadnąć:
Dba o wspólne dobro
czy też chce zawładnąć?

Jak można ocenić
sprzeczności kłębuszek:
To ostra siekiera
czy przymilny puszek?

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Konrad Koper
      „Płaszczki”

      Przez Konrad Koper · Opublikowano

      Świat jest wielowymiarowy, my jesteśmy płaszczkami.  
    • Duch7millenium
      Kicz

      Przez Duch7millenium · Opublikowano

      Na biurku leży różowa lampka Obok niej podeszwa z trampka Bez talentu papier rozrzucony Wiersz w myślach nie wymyślony. Flaki z olejem leją się przez palce Chęci w sercu wirują jak w pralce I siedzi poeta smutny i suchy Myśli, jak tu opisać złożone duchy Czy pisać o życiu w ziemskich murach Czy pisać o tym co trapi ludzi w komturach Czy może coś do dziennika, z codziennego prania szmat Czy jednak nawiązać do wcześniejszych lat Lecą ciurkiem gęstym wątpliwości Bo nikt nie zrozumie tych wszystkich zawiłości Co poczytać pragnie gawiedź? Czy potrafi ta treść zmaleć? By były to małe kawałki, Które można użyć przy naciskaniu kalki Kalka ta mogłaby posłużyć za prasę Z której mógłby wyciskać sławę i kasę "Wiem! Napiszę o ptaszkach i jesieni O tym jak na wiosnę policzek się rumieni Gdy dziewka idącą chodnikiem się uśmiechnie I umysł w stan snu na jawie wepchnie Będę o chłodnej wodzie w upalny dzień dziergał O tym jak skowronek wczoraj po południu ćwierkał O krzakach, które kryją słodkie maliny O tym, jakie słodkie ciasteczka dostałem na imieniny Poruszę temat prostych sprzeczności Których nie chcę rozpatrywać w rzeczywistości By miała ona ten smak mistyczny A nie polot ściśle techniczny" I tak, siedząc, poeta rozweselił się I zabrał w rękę pióro oraz kartkę zgniecioną tę Rozwinął pofałdowane, połamane kawałki drewna I zmarniał - "Przecież to porażka pewna!" Przypomniał sobie, że wszyscy to robili już I leży na tym jedynie niespełnienia kurz Kartkę podarł, pióro wyrzucił w dal I poszedł w polu żąć, aż po kres górskich hal By mieć co włożyć do gara I czasem zrobić bara-bara  
    • Wędrowiec.1984
      Poza nieskończoność

      Przez Wędrowiec.1984 · Opublikowano

      @[email protected] Dziękuję.
    • jan_komułzykant
      Że Tymonowi Iwona? Janowi, Iwono, my też.

      Przez jan_komułzykant · Opublikowano

      Ej, a dał i Moczar raz, co miła daje.
    • Julian K
      Restauracja

      Przez Julian K · Opublikowano

      Gram wciąż dla wszystkich gości na sali, panie proszą panów do białego tańca. Wszyscy udają, że są szczęśliwi, lecz każdy w zabawie nie potrafi walca.   Pomyłki tajemne, skrywane za wódką, zapach cygara w niebo unosi. Jutro samotnie, z miną dosyć smutną, dzisiaj zabawa uśmiech wciąż podnosi.   Do końca zostało lat kilkadziesiąt, a taniec przerwany straszną jest hańbą. Okropne losy niezdarnych piskląt – przygoda życia jest restauracją.  

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...