Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

co czeka kosmos?

Pan poeta
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Pan poeta

Pan poeta

Opublikowano
Opublikowano

chmury, a nad chmurami odyseje kosmiczne
popielniczkowe przestrzenie
wypalone cicho bezpowietrzem
wierzę w Ufo
bo nie wierzy ziemia

wierzę

że gdzieś hektomby deszczu roślinnego
spadają na wyschnięte wargi przyszłopokoleń
słynne i świetne wina olejkowe
wiszą na ściennych półkach planety Mars

wierzę

że gdzieś jest zapał duchów nowości
że czekają z całą sztuką na artystów
że czekają: mięso owoce warzywa lasy góry itp:
na ludzi z całego świata

zaś w to co powiedziałem

nie wierzę

Echnaton

Echnaton

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



tylko słowa, a co miałem napisać, ten zajarany kosmos ma nam wyrzeźbić planetę małp!(((

nie, trzeba było użyć czegoś bardziej oryginalnego, a równie mocno oddziałującego, albo jeszcze mocniej na wyobraźnię czytelnika, trochę niedomówień etc.

pozdrawiam :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Florian Konrad
      Wyłaz

      Przez Florian Konrad · Opublikowano

      jasność zaprzęgnięta do bezlitosnej walki z chandryctwem! kantaty zastępujące wszechrozbrzmiewający muzak! właśnie, pomimo, iż do Bożego Narodzenia jest jeszcze sporo czasu, przyszli do nas kolędnicy-jasełkowicze. aż uginają się, spoceni, pod ciężarem kilkudziesięcioletniej szopki. z sapaniem stawiają lakierowane skrzynisko na środku dużego pokoju. przedstawienie czas zacząć! diabełek wysuwa łuszczący się z farby, pomarańczowy język, Śmierć robi zamaszek kosą na zardzewiałej sprężynce  –  i pstryk! – głowa Heroda wystrzeliwuje. nieco za mocno. turla się pod komodę. raczkuję, macam. jeju! co u licha? zamiast drewnianej łepetynki  – cud! – wyciągam zwinięte w kłębek... kociątko. uśmiechasz się, kochanie. w tej magii nie ma nic ponadnaturalnego – mówisz przejmując ode mnie kiciulka-dzidziulka. i dzieje się wielkie święto: moje wyżyny lekko i z wyczuciem napływają na twoją nizinkę.
    • viola arvensis
      zanim

      Przez viola arvensis · Opublikowano

      @lena2_ rozumiem doskonale, też wiekszosc moich utworow to obserwacja życia, ludzi, choć często piszę w pierwszej osobie, bo tak po prostu lubię. Ciesze sie ze Twoj telefon często dzwoni, skoro to Cię cieszy.   Moj dzwoni rzadko - no i cale szczęście

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Pozdrowienia
    • Simon Tracy
      Odbicie

      Przez Simon Tracy · Opublikowano

      @Berenika97 może wrzucę dziś jeszcze jedną z nich to będzie więcej do czytania.
    • wierszyki
      Na wprost

      Przez wierszyki · Opublikowano

      Piryn czy Rodopy? Dzień dobry. Na dłużej plecak spakowany. Flanela i pierwszy Warto ten gatunek.   Dokąd? Na zajęcia? Przedstaw swoje plany. Ktoś inny w zaparte: Czy znamy się, znamy?   Tą samą, co zawsze linią i wciąż  przodem do kierunku jazdy — pijaczek z kartonem.   A skąd on pijany? Od lat zawsze z nocki. Przez szybę wracają anioły młodości.   I jeszcze po torach, przez góry, przez most. Na kwiaty do mamy i kierowco — szefie —— adios.              
    • Berenika97
      W galerii

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @lena2_Bardzo dziękuję! :)

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...