Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

co czeka kosmos?

Pan poeta
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Pan poeta

Pan poeta

Opublikowano
Opublikowano

chmury, a nad chmurami odyseje kosmiczne
popielniczkowe przestrzenie
wypalone cicho bezpowietrzem
wierzę w Ufo
bo nie wierzy ziemia

wierzę

że gdzieś hektomby deszczu roślinnego
spadają na wyschnięte wargi przyszłopokoleń
słynne i świetne wina olejkowe
wiszą na ściennych półkach planety Mars

wierzę

że gdzieś jest zapał duchów nowości
że czekają z całą sztuką na artystów
że czekają: mięso owoce warzywa lasy góry itp:
na ludzi z całego świata

zaś w to co powiedziałem

nie wierzę

Echnaton

Echnaton

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



tylko słowa, a co miałem napisać, ten zajarany kosmos ma nam wyrzeźbić planetę małp!(((

nie, trzeba było użyć czegoś bardziej oryginalnego, a równie mocno oddziałującego, albo jeszcze mocniej na wyobraźnię czytelnika, trochę niedomówień etc.

pozdrawiam :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • casixs689
      Uśmiech

      Przez casixs689 · Opublikowano

      Sarkastyczny uśmiech głupca, jesteś taki śmiały. Wszystko to iluzja, tarcza, co zatrzymuje strzały, by świat nie wiedział, jak naprawdę jesteś mały. Mur, który chroni to, co tak bardzo chcesz ukryć, łatwo byłoby skruszyć, gdybyś choć na chwilę opuścił wartę, przestał zgrywać bohatera i pozwolił nam zacząć od zera. Wiedziałbyś, że jesteśmy tacy sami — wzbraniamy się przed łzami, chronimy kłamstwami. Choć wiem, że to oznacza serię pocisków w dłonie tak pełne odcisków, wiedz, że jestem obok. Nie musisz być jak posąg. Pozwól mi być bohaterem, twym szczęśliwym zakończeniem
    • wierszyki
      haiku

      Przez wierszyki · Opublikowano

      Jakie ładne!
    • wierszyki
      Dzień Liczby Pi

      Przez wierszyki · Opublikowano

      Nieskończoność należy pomierzyć, temu cos uszczknąć, bo się nie należy... Pzdr.
    • Lidia Maria Concertina
      Dzień Liczby Pi

      Przez Lidia Maria Concertina · Opublikowano

      Umieram - przebita obłokiem Rogatki podświadomości.  Ktoś dostał awizo z moim zniknięciem Uwaga: fatamorgana!  Brak obojętności.  Budzę się we fiolecie Wielu rzeczy nie pamiętam Do kilku - nie można mnie zmusić Knebel ustom nic nie da: wolnością też można dusić Smutne to:  poddajemy się - na mapie każdego świata I nie płacimy pieniędzmi:  spłacą nas dni, miesiące i lata w połowie - zmarnowane: ''Czy znajdę w końcu szczęście?''   przez takie trywialne pytanie ... 
    • Lidia Maria Concertina
      Poezja nieśpiewana

      Przez Lidia Maria Concertina · Opublikowano

      Najgorszy architekt - czas. Rzeźbi fundamenty z oszustw i spękanych głazów. Życie to bezustanne umieranie, nawet jeśli się ma własnego "koucza" czy metr kwadratowy w Château d'Armainvilliers. Nawet - jeśli urodziłeś się na przełomie dzisiaj i wczoraj. Życie to rzeka, która prędzej czy później porywa wszystkich. I nagle masz o -dziesiąt lat więcej. I już nie jesteś w "mejnstrimie." Przepiękne akwarele, pastelowe pastisze bezludnych wysp w miejskich dżunglach.  Huśtawka nastrojów - na której człowiek siedzi sam jak ten palec.  W tle - karuzela sklecona z zerwanych mostów. Zrobię im fotkę. Kwiecień przemknął niezauważony,  wiosna po raz kolejny nie złapała bukietu. Piosenki mimo to - piszą się same, piosenki - pełne puchu, piór (wiecznych) i (wiecznych) niedomówień. Balony w kształcie serca w cudzym oknie na świat. Nie wiem, czy dziejemy się naprawdę, ale od tej chwili chyba nawet w nic ...   Zacznę sobie wierzyć.  

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...