Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Wyrwano mi serce
Teraz w jego miejscu mam dziurę
Przez którą widać na przestrzał
A wiatry północy wieją przeze mnie
Ze świstem lecących kamieni

Wokół mnie tylko śnieg i lodowce
Soplami lodu
Przymarzam do domowych sprzętów
W kuchni wieje zamieć
Gdy przesiewam mąkę
W wannie pływa kra
A w pokoju tyle lodu że
Ślizgam się jak na snowboardzie

Opublikowano

Wyrwano mi serce
Teraz w jego miejscu mam dziurę

jeśli wyrwano peelowi serce to wiadomo że pozostała dziura, nie potrzeba taki dopowiedzeń, bo wygląda to tak jakby autor nabijał słowa, a w wierszu nie o to chodzi
ogólnie temat oklepany jak Kasztanka marszałka Piłsudskiego i w dodatku cały utwór to kawanaławe, czytelnik nie ma nad czym myśleć, ani rozpatrywać wiersza po raz wtóry


pozdrawiam

Opublikowano

Temat może i oklepany ale nie dla mnie !
I widze,że znow wszystko sprowadza się do dziury :)
A widać, że Pani nie zauważyła że z sercem zabrakło i czegoś wiecej- całego kawałka osobowości. A wiersz niby taki prosty, że nie ma się nad czym zastanawiać? Dziwne bardzo dziwne .

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Szczęście jest częścią ciebie, gdy patrzysz przez pryzmat czerwonego wina, na zakochanych — w świetle lamp, na bulwarze Saint-Germain, gdzie dźwięczy cisza kina.   Zaprosiłaś mnie tu — dla kilku zdjęć, może z Notre-Dame w tle, z cieniem mostów, co w wodzie drżą jak wspomnienie, i z wieczorami nad Loarą, które nie są już te same — choć nadal pachną snem kochanków.   Jestem z tobą, nucę melodię, co płynie spod twoich ust, jak z witraży spływa róż światła — na dłonie, na wino, na nas.
    • @Wiesław J.K. Zatem mieliśmy bardzo podobnie:)
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @huzarc Istotnie, pisząc te strofy widziałem obrazy z mojego dzieciństwa. Tak się w życiu złożyło, że większość dzieci podczas wakacji jeździła na tak zwane kolonie albo obozy młodzieżowe. W moim przypadku i mojego rodzeństwa, większość wakacji spędzaliśmy na wsi.
    • @aniat. To wiersz o urodzie przyrody. Liryczny obraz mitu. W jesiennym nastroju baśni szepta w zmysłowy sposób, z klasyczną personifikacją jarzębiny jako kobiety. Definiując wszystko co w niej pociągające, a więc uwodzicielskie, magiczne, tajemnicze, a zarazem niebezpieczne mocą ognia, który w sobie nosi. Ognia, który ogrzewa ale obraca w popiół.
    • @Annna2 Z przyrodniczego punktu widzenia                      motyl zawsze pierwszy powie - dowidzenia. Tu usiądzie, tam poleci, czasem uganiają się za nim dzieci.                      Malina zawżdy zwabia słodyczą motyla                      lecz jego życie trwa trochę dłużej niż  chwila. Natomiast malina ma lepszą  perspektywę 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      W takim przypadku to jest już nas trójka - Marek Grechuta był moim ulubionym piosenkarzem, powiedzmy jednym z wielu. :) @Annna2 Z przyrodniczego punktu widzenia malina to wierna dziewczyna, a motyl to lokalny obieżyświat :)))
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...