Z tytułu; który nie istnieje

[Przemyslaw Krupa]

I dźgnąłem Jezusa w serce,
krew obryzgała mi twarz.
Nie było to dźgnięcie mściwe,
było oczekujące.
Chciałem poczuć krew,
jego była słodka,
rozpływała się w ustach,
nienawidziłem Go,
ale chciałem jeszcze,jeszcze!
Gdy wyssałem ostatnią możliwą kroplę,
gdy napłyneła mi do głowy,
poczułem smród Jego ciała,
wyrzygałem Go,na twarz.
Powstał i...
spojrzał na mojego brata


Mam nadzieje, że nikt nie poczuje się urażony ze względów religijnych. Nie taki był zamiar autora. Imię "Jezus" wydaje mi się najbardziej wyraziste i idealnie pasujące do wiersza ( do polskiego społeczeństwa)