Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

pożegnanie


Rekomendowane odpowiedzi

kosmyk bólu
owinął się gwałtownie
wokół szyi
szybki oddech powoli milkł

zniszczone paznokcie
wbiły się w kark
próbując rozwiązać
supeł cierpienia

wtem szybkie
spojrzenie na dłonie
soczyście ociekające krwią
i na twarz

ledwie widoczna
w zabryzganym lustrze
pokryta bruzdami smutku
nie przypominała tej sprzed lat

zmarszczki wspomnień
obojętnie zawieszone w nicości
sama…samotna

wszystko co kochała odeszło

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Krótko: samotność to jest coś o czym pisali starożytni i wszyscy po nich (z jednym tysiącletnim wyjątkiem) musieli geniuszowi antyku sprostać. Genialny wiersz nie jest. Ma za to nienaganną istotę, rdzeń ideowy, który uświadamia, że to temat wieczny i nikt o nim nie powie ostatniego słowa.

Pozdrawiam - K.A.M.
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Krótko: samotność to jest coś o czym pisali starożytni i wszyscy po nich (z jednym tysiącletnim wyjątkiem) musieli geniuszowi antyku sprostać. Genialny wiersz nie jest. Ma za to nienaganną istotę, rdzeń ideowy, który uświadamia, że to temat wieczny i nikt o nim nie powie ostatniego słowa.

Pozdrawiam - K.A.M.
:) Dzięki. Pozdrawiam.
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...