Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

ubodzy


dlaczego w nocy ułożonej malinowo
wzbiera się zarząd żebraczy, krwiopijców
biegnie bo biegnie, bo tak jest zdrowo
przez łuny tropików, mórz i krasów


wedle czyny ich, umówione z kasztanem
są takie, kasztan korale na szyji zwisa.
piękni ich, bogaci, jak bogata jest paryska ulica
opływająca jedynie snem, nie czynem...


jak światło księżyca w nogi się wierci
gwiazdy plotą włosy, wszechświat plecie szumy.
oni snem kładą do podziemia piersi
podziemia mogiły, wręcz mogiły...


jakie ich oczy, spocone ruchem neonów
korzystają z krajobrazów dalekich, odległych
im do żywota trzeba zapisać kolorów
bo cień za nimi powlekający, cieniem poległych...

Opublikowano

Jedyne co mi się nie podoba, to: "hh" w tytule. Smiem twierdzić, że burzy kompozycję i wrażenia. Pisząc poezję, nie tworzym, jak sam piszesz "opium", a raczej artystyczną ambrozję, cieszącą wyrafinowane gista tych, co się znają. A może nie rozumiem przeznaczenia onego "hh"? Jeśli tak, przepraszam.
Poza tym bardzo ładnie. Faktycznie warto rymować, bo wzbogaca to i słownictwo, i warsztat, i wyobraźnię.
Pozdrawiam.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




to hh, "śmiałem się z tytułu,'jeszcze raz na targi",bowiem pierwszy raz gdy wyświetliłem wiersz nikt go nie skomentował,
jeśli zniszczyłem wrażenia przepraszam...
Opublikowano

Ojejq, ogólnie ładny. Ja tylko, jako zadufany w sobie fanatyk wszelkiej poprawności etc. nie lubię się borykać z trudnościami w późniejszym cytowaniu. Załóżmy na przykład, że pragnę się posłużyć twoim utworem. Napisać mam: "Tomasz roman w wierszy pt."....hehe"?
Pozdrawiam.
PS Moi znajomi zwykli nie przejmować się moimi fochami. Może to dobra dla ciebie rada?

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Berenika97

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Powyższy kolega jest właśnie jedną z form agresji na tym forum.  Ponawiam, co napisałem wcześniej.  Dodam jeszcze jedynie, że epilog w Twoim wierszu jest dwuznaczny a środowisko tutaj jest zorientowane religijnie więc nie mam pojęcia, jak zareagują.  Życzę powodzenia. 
    • @Robert Witold Gorzkowski   Napisałeś bardzo intrygujący, zmysłowy wiersz o intensywnym doświadczeniu bliskości i pożądania. Wiersz działa jak impresja - stany, obrazy, doznania w ich intensywności i ulotności, a także jest tu ekstaza maetafizyczna. Bardzo mi się podoba.  
    • MRÓWKI część druga Później się okazało, że zajęły całą polanę po brzegi, a więc szybka ucieczka była raczej niemożliwa. Zatem nie było możliwości, aby wyjść na zewnątrz namiotu bezpiecznie, a mrówek coraz więcej gromadziło się w namiocie.  Przestraszyłem się nie na żarty i nagle przypomniałem sobie wczorajsze zdarzenie. Wędrując przez las i szukając dogodnego miejsca na rozbicie namiotu, ponieważ postanowiłem spędzić tam noc na pobliskiej polanie, poczułem w pewnym momencie ugryzienie podobne do tego jakie doświadczyłem przed chwilą. Zobaczyłem na nodze duża czerwoną mrówkę, a więc to ta mała istota była przyczyną nagłego bólu.  Rozgniewany z powodu zadanego mi bólu i w odruchu adrenaliny rzuciłem kamieniem w mrowisko, których o dziwo było sporo w tym miejscu, znajdujące się nieopodal starego dębu. To był błąd, który doprowadził mnie do obecnej niewesołej sytuacji.  Zamiast strząsnąć  mrówkę z nogi i uciekać z tego miejsca tak szybko jak tylko możliwe to ja na przekór zaistniałej sytuacji rozbiłem namiot niedaleko tegoż mrowiska.  Szczerze mówiąc nie przypuszczałem, że mrówki potrafią się mścić i że jest ich tak wiele. Przypomniało mi się, że czytałem niegdyś o mrówkach żyjących w Australii i Afryce, które wędrują gromadnie i pożerają wszystko co żywe napotykają na swojej drodze. Te mrówki co otaczały mój namiot, na moje szczęście nie należały do tego żarłocznego gatunku, lecz to nie oznacza, że nie były  groźne. Uświadomiłem sobie grozę sytuacji i nie pozostało mi nic innego jak tylko szybka próba ucieczki z polany.   cdn. 
    • @andrew   To piękny wiersz o ulotności chwili i sile wyobraźni. Uchwyciłeś coś, co chyba każdy zna - ten moment, gdy jedno spojrzenie wystarczy, by w ułamku sekundy stworzyć całą historię. Pozdrawiam. :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...