Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

moje muzeum woskowych osobliwości

z zapomnianego źródła
wypełniałeś formę po brzegi
sprawnie wylewając wosk
z topniejącej bryłki czegoś-tam

niczym kustosz obeznany ze szczegółami
oprowadzałeś po tajemnych zakątkach
porzucałam wstyd
w nieznanych dotąd korytarzach

błąkam się dziś
między uformowanymi
figurami własnych doświadczeń
muzealnie oddzielona od twojego świata
zamknięta tobą bez ciebie
nieświadoma stojących otworem
marzeń kustosza

Opublikowano

Witaj, Stasiu:)

Pierwsze czytanie: moje muzeum woskowych osobliwości
Przypadek? Te osobistości takie nadęte, pfu - pekną i chirurga trza wołać a służba zdrowia strajkuje periodycznie i może się nie trafić;p
A wosk i tak im utrze nosa;)

Reszta: czasem się tęskni za wczoraj, czasem wspomina - bywa
buziaki/V.

Opublikowano
moje muzeum woskowych osobliwości

niczym kustosz obeznany ze szczegółami
oprowadzałeś tajemnymi przejściami
po zakamarkach

paliłam wstyd
gubiąc się w korytarzach
woskowych skapek

wypełniałeś formę po brzegi
sprawnie wylewając topniejącą bryłę
czegoś-tam

wstawiona
w odpowiedni klimat zaskakująco żywo
utożsamiłam się z miejscem

*
błąkam się dziś
między uformowanymi figurami
własnych doświadczeń

muzealnie oddzielona od twojego świata
zamknięta tobą bez ciebie
nieświadoma stojących otworem
marzeń kustosza




.?????

HELP!

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • „krytyka literacka nie jest osądzaniem człowieka przez człowieka (któż dał ci to prawo?), lecz starciem dwóch osobowości na absolutnie równych prawach. Wobec czego - nie sądź. Opisuj tylko swoje reakcje. Nigdy nie pisz o autorze ani o dziele - tylko o sobie w konfrontacji z dziełem albo z autorem. O sobie wolno ci pisać. Ale, pisząc o sobie, pisz tak aby osoba twoja nabrała wagi, znaczenia i życia - aby stała się decydującym twoim argumentem. Więc pisz nie jak pseudo-naukowiec, ale jak artysta. Krytyka musi być tak natężona i wibrująca jak to, czego dotyka - w przeciwnym razie staje się tylko wypuszczaniem gazu z balonu, zarzynaniem tępym nożem, rozkładem, anatomią, grobem. A jeśli nie chce ci się lub nie potrafisz - odejdź.”    W. Gombrowicz,  Dziennik 1953- 1956.       A „ Człowiek” jest doskonały w Twoim ujęciu Migrenko:) i obraz również:)       
    • na dziale rosną mgły najwięcej jesienią płoną bielą i ochrą dymią się czerwienią pachną grzybami i liśćmi buków na zimę ostrą zbierają siły szeleszczą nogami tu rosną baśnie na srebrnych łąkach wiatrem szeptane na moim dziale gdy słońce gaśnie złotą jesienią  
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @Ewelina Ewelino, czytając te strofy przychodzi na myśl manekin, wiersz bez nagłówka czyli świetnie prowokujesz umysł czytelnika do "główkowania". Lubię utwory, które zmuszają mnie do głębszego zastanowienia, ten "niedokończony wers" po prostu dodaje temu życia. Pozdrawiam!     *********************
    • @Migrena w języku polskim używa się konstrukcji awersja do czegoś, a nie na coś, czyli możesz mieć awersję do klusek    osobiście się z nimi nie identyfikuję, ale skoro ty mnie chcesz, to możesz, zwłaszcza pod tak, niewątpliwie niewiekopomnym, ale jakże płomiennym dziełem, pt CZŁOWIEK, nikomu nieznanego migreny;) 
    • @Wiesław J.K.   zgadza się.   czasem prowokuję do myślenia.   czytelnik inteligentny zawsze pomyśli.   głupi nie zrozumie tak jak nie rozumie po co żyje    dziękuję serdecznie Wiesławie :)    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...