Rycerz światłości

[Piotr Sanocki]

Wojujcie! Ach wojujcie rycerze światłości!
Niech wasza oręż niesie huk trwogi
Zbierajcie, zbierajcie każdych w szeregi nicości
A i mnie dajcie! Dajcie miecz drogi...

Ach pokaleczyli mnie ludzkości, pokaleczyli...
Wyleczą rany z ciężkiego metalu i dłoni
ci, którym wezwaniem serca przychodzili
czym ich płacz od ciosu - bardziej boli...

Głos... rykiem przerażałem, teraz milknę
daję pokoleniu moich: skarb i snów
białe wilcze
z ciemnych lasy, jasnych głów


Wiersz dedykuję śp. Jackowi
poecie, którego nie zapomnę.

[Marek Wieczorny]

Panie Piotrze!
Bardzo jestem wdzięczny za ten wiersz. Oddał Pan hołd wspaniałemu Poecie, którego odejście wszyscy bardzo odczuliśmy. Pociechą jest tylko to, że pozostały Jego wiersze, które są cząstką Poety, a które będą zawsze z nami.
Serdecznie pozdrawiam
Marek Wieczorny

[Piotr Sanocki]

Dziękuję Ewo za komentarz :) Niestety chyba niezbyt dobrze wyglądałby w l. pojedyńczej. Wiersz jest apelem do czytelników i przyszłych pokoleń. A pl. jest śp. Jacek. Jest apelem do wszystkich nie tylko do czytelnika - to krzyk!
Marku, mnie także bardzo brakuje tego poety. Ale pozostawił po sobie głos i poezję, a to jest tak, jakby dalej żył. I to jest najważniejsze... ;)

Pozdrawiam serdecznie

[Michał Kowalski]

Kaczmarski wielokrotnie gościł i gościć będzie w moich głośnikach. Szczęśliwie zostawił po sobie mnóstwo pamiątek. A wiersz mi się bardzo podoba
pozdrawiam