Mej pięknej kobiecie!

[Tomasz roman]

PIERWSZA ROZTERKA:



Siedziałem przy tobie,trzymałem dystans
delektowałeś się słodyczą czerwonej truskawki
czekałem na twoje westchnienie-cenny język
i słowo:
Tak piękne ,jak świerkot bezsennych,nocnych śpiewaków
których cenzona brzmi -tak jak twoje słowo miało zabrzmieć..
lecz jakie...

DRUGA ROZTERKA:

Już pełna noc,dzwięk dostrzegłem w łące
ostatni śpiew ptaków,pierwszy żab,przedostatni sowy...
tuliłaś się do mnie,byliśmy w altanie,przed domem
i niespodzianie dołączyłaś się do całej plejady grających śpiewaków


A ja patrzyłem na ciebie, i z westchnieniem czekałem
co powiesz gdy skończysz, ty nadal nuciłaś
poczułaś świeżą bryzę płynącą z wdzięcznych gwiazd
dalej czekałem,śniąc już o tym jednym przyrzeczeniu...
na ten jeden ruch ust ,to jedno słowo
lecz jakie...

TRZECIA ROZTERKA:




Księżyc w transie spoglądał na nas,nie widziałaś tego
wtóry raz już powtarzasz słowa-
"Kochaj mnie wszechświecie
kochaj mnie wszechświecie
kochaj mnie wszechświecie"
A je za tobą:
"Pokochaj ją wszechświecie
pokochaj ją wszechświecie
pokochaj ją wszechświecie"
I nagle upadła,skra radości,płonie żwawo

tak jakby chciała nam coś powiedzieć
nie,to do ciebie kierowała się ogonem,i zaszeptała:
warto jest moja droga powiedzieć...


A ja patrzyłem nadal na cicebie i czekałem..już pewien
że powiesz to jedno słowo
lecz jakie...



OSTATNIA ROZTERKA:



Jesteśmy przed domem,już świta wspaniały ranek
śpisz senna,przeto całą bożą noc nie zasnełaś
umilkł już wszelakie pojęki łąkowej kapeli
w ręce trzymasz różę,wargi masz obleczone krwią
twe ciało przeszywa zimno,cała drgasz
ja krzyczę dlaczego-środek nocy był zabójczy


Czekałem,snułem nadzieję,prawą i zasadną-powiesz!




Wpierw posłuchałaś ognistego smoka,który krzyżował boga
drugim razem wsłuchałaś się w karł który pszyszedł z nikąd
trzecim razem już słusznie postąpiłaś-biały orzeł...
za czwartym razem-już stało się OMEGA
Na wieki wieków zamilkła niechęć...
A ja usłyszałem to jedno słowo
choć powiedziane nerwowo...

lecz jakie...(kocham cię )




A tutaj zabrzmiały bębny i grajki,posłuchałaś białego orła
I odeszłaś...wzleciałaś anielico moja w góry by czekać...
na mokłych łąka i grać z republiką natury -by wzniecać głos do kresu wytrzymałośći
by czekać na mnie i znów ponowić przyrzeczenie ziemskie...




kocham cię...




Tomasz Roman(08.06.2007r.)