Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

***[ co usłyszałem]

Robert Kmiel
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Robert Kmiel

Robert Kmiel

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

co usłyszałem w krzyku żurawi
że rozdarł serca kamienną lawę
mew omszałe ożywił kościska
już nie pamiętam
pamiętać nie mogę

co usłyszałem gdy pragnąłem jeszcze
poznać proporcje między światłem a cieniem
w głosach co z nieba gromem spadają
w najmniejszych ludzi
o największych sercach

co usłyszałem na progu szaleństwa
gdy snu realne ciepło
szarpią psy niespełnionych światów
za dużo dni w roku
za mało snu nocą

co usłyszałem w ust drżącym szepcie
niemych od lat
od słów tak wielu
niemych od bólu
kto zadał pytanie i czemu

co usłyszałem nad ścierwem człowieka
czy to ludzie śpiewali
czy chóry anielskie
zabrakło grobu
wieczny odpoczynek racz dać nam Panie

Anna Siedem

Anna Siedem

Opublikowano
Opublikowano

Robercie
"poznać proporcje między światłem a cieniem" - czy poznałeś?
Wiersz podoba mi się, ale "ścierwo człowieka" jakoś mi się nie widzi.
Tematyka bardzo poruszająca jak dla mnie, zatrzymuje myśli
Dziękuję

Piotr_Jasiński

Piotr_Jasiński

Opublikowano
Opublikowano

Pewnie zaraz pojawią się głosy że język stary, inwersje itp.
Ale ja powiem, że nie mam nic przeciwko.
Dwie rzeczy na nie:

"już nie pamiętam
pamiętać nie mogę"
W zasadzie powtórzony wers o tym samym.

"w ust drżącym szepcie"
To całkiem. Może bez ust było by lepiej.

Ale ogólnie ok.

Pozdrawiam

Robert Kmiel

Robert Kmiel

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Piotrze spodziewałem się głosów
no cóż raz na językach a raz cię przemilczą ;))
dziękuję za opinie i propozycje zmian
choć zmian nie uczynię
"już nie pamiętam
pamiętać nie mogę
W zasadzie powtórzony wers o tym samym.”
moim zdaniem nie masz racji
a bez ust jak to tak :)
pięknie dziękuję za ok.

Kmiel

Robert Kmiel

Robert Kmiel

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Anno dziękuję za regularne wizyty
doceniam i bardzo mnie to raduje
kiedy tylko mogę zaglądam do Ciebie
nie w rewanżu a dlatego że lubię

słonecznie pozdrawiam
i życzę by jasność zawsze była z Tobą

Kmiel

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Relsom
      Zaduma z gitarą

      Przez Relsom · Opublikowano

      @Kwiatuszek Szczerze mówiąc jeszcze nie wiem . To pierwsze próby. Gitary też muszę odkurzyć. Ale taki jest plan. Co jakiś czas rozciągam palce, zaczynam nucić i śpiewać.    Kocham te swojej gitary i muzykę którą z nich wydobywamy. :)
    • Arsis
      Migoty blasku. Drżenia

      Przez Arsis · Opublikowano

      Chodź. Wejdźmy tam. W las głęboki, w polany dzikich listowi o korzennym aromacie wieczornych westchnień. Wiesz, słońce jaśnieje w twoich włosach koroną, kiedy je rozczesujesz dłonią, jakby w zadumie.   Idziemy serpentyną wijącą się, zagubioną w przestrzeni gorącego lata, wśród stłoczonych lękliwie czerwonych samosiewów, wiotkich winorośli… W krzaku jaśminu, co lśni kroplami rosy, jawi się pajęczyna drżąca. I w tym drżeniu, w tej przedwieczornej zorzy, my.   Chodź. Weź mnie za rękę. Chcesz, wiem, choć kroczysz w panteonie niedomówień i jakichś takich, jakby pobocznych spojrzeń, które w tobie kiełkują z nasion niepewności.   Idziemy w cichym kołysaniu wierzb, w powiewach wiatru kładących się na pniach, na przydrożnym płocie drewnianym, na sztachetach, między którymi słońce przepuszcza w migotach swoje cienkie nitki jaskrawego blasku, na kładce przerzuconej nad perlistym nurtem strumienia, wśród feerii mżących kryształów.   Na naszych ustach i dłoniach, na skroniach…   Chodź. Wejdźmy w te szepty rozochoconych brzóz. W ramiona kasztanów ze skrzydlatych cieni. Niech nas oplotą, abyśmy mogli wzbić się na nich ku słońcu lekko. Z cichym krzykiem zamarłym na ustach.   Idziesz z tyłu ścieżką, bądź kilka kroków przede mną.   Dokądś wciąż wchodzisz. Skądś wychodzisz. Z jakichś zakamarków pełnych anemonów, z leśnych ostępów i w kwiecistym pióropuszu na głowie. Bogini natchniona śródpolnym wiatrem łagodnym. Uśmiechnięta.   Chodź. Idziesz. Znowu idziemy. Ty, przede mną. To znowu odrobinę za mną. Obok. Przechodzisz. Przemykasz lekko. Zatrzymujesz się, rozmyślając nad czymś.   To znowu zrywasz się truchtem, wybiegając o parę kroków wprzód.   Idę za tobą w ślad.   Kiedy wyprzedzam cię, oglądam się za siebie. Podaję ci rękę.   Nikniesz w cieniu na chwil parę, jakby celowo, naumyślnie. Na moment albo może i na całą wieczność. Nie wiem tego na pewno, ponieważ olśniewa mnie przebłysk spadający z nieba, co się wywija z korony wielkiego dębu.   Wiesz, to wszystko jest takie ciche i ciepłe. miękkie od poduszek z mchu i paproci.   Szepczę, układam słowa, kiedy ty, wyłaniasz się bezszelestnie z cienia (nagle!) i cała w pozłocie.   Od migotów blasku. Od drżeń.   Tuż za mną. Jesteś. I jesteś tak blisko przede mną, jedynie na grubość kartki papieru tego wiersza, który właśnie piszę (dla ciebie) albo źdźbła trawy, którym muskasz niewinnie moje spragnione usta.   Wychodzisz wprost na mnie, przybliżasz się, jakby w przeczuciu nieuniknionego zderzenia Wyjdź jeszcze bardziej. Proszę. A proszę cię tak, że już bardziej się nie da. Wiesz o tym. Więc wyjdź… Wyjdź za mnie.   (Włodzimierz Zastawniak, 2025-07-31)    
    • Starzec
      Krótki wiersz o akceptacji

      Przez Starzec · Opublikowano

      @Nata_KrukNo, bo jak krótki może być długi ? :) Dziękuję i pozdrawiam:) @Marek.zak1Akceptujesz, zgadzasz się na wszystkie plusy i minusy. Dziękuję i pozdrawiam:) @LeszczymAlbo i nie :) Któż to wie :) Dziękuję i pozdrawiam:)
    • Starzec
      Letnie promocje

      Przez Starzec · Opublikowano

      @Alicja_Wysockaten świat jest taki mały Las Palmas jest za rogiem? to ja się oszukałem marzenia mógłbym spełnić w knajpie ? w Gdyni, a nie w Krakowie?   :)) dziękuję i pozdrawiam:)    
    • Stracony
      „Niech ktoś mnie wyłączy”

      Przez Stracony · Opublikowano

      @Nela Sam wiersz bardzo dobry, niesamowicie trafnie oddaje stan ducha. Dobrze, że piszesz, jest tutaj mnóstwo wrażliwych osób, mamy swoje wzloty i upadki. Jeśli to osobiste odczucia, to warto coś z tym zrobić. Pisanie o tym. to dobry początek. Bardzo pozdrawiam.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...