czternasty szósty dwatysiące piąty

[Krzych Kowalski]

Wieże kościołów otoczone zielonym puchem drzew
Migają z oddali w promieniach porannego słońca.
Samotnie przemykam obok budzących się gospodarstw.
Skręcam w lewo i mruga do mnie staw, otoczony szuwarami.
Łąki zielenią koją, a polne maki uśmiechają się czerwienią.
Bocian na kominie starej piekarni rozdaje śniadanie młodym.
Kręty podjazd we wsi Cerekwica – przypomina –
Rowerową wycieczkę, gdy lat miałem kilkanaście.
Ostry zakręt odsłania pejzaż zielonej doliny –
Gdzieś blisko horyzontu białe ściany wiejskich chat
Ślą uśmiech wśród leśnej zieleni, co jest wyspą na morzu traw.
Podjazd i unoszę się pod srebrny, przydrożny krzyż,
Otulony miłością białej brzozy.
To kilka chwil z jazdy do Trzebnicy.