pierwszy szósty dwatysiące piąty

[Krzych Kowalski]

Jest prawie północ w pokoju bordowym,
W „Strasznym Dworze” w Chodzieży.
Właśnie wspomniałem jak moja babcia,
Gdzieś na Opolszczyźnie w wiosce Dytmarów,
Nauczyła słów prośby do Anioła Stróża.
Nie wróciłbym do tamtego wieczoru…
Gdyby nie zielona cisza, wokół chodzieskiego dwór,
Gdyby nie romantyczne kojenie, płynące
Gdzieś z barwnych ścian,


Ozdobionych portretami dawnych postaci,
Danych nam wprawną ręką kopisty,
Gdy wpatrywałem się w nie z fotela jakby z dawnej epoki.
Mógłbym dodać jeszcze nocny spacer chodzieskim rynkiem
I wspomnienie – z przed chwili – wesołych pokrzykiwań…
Barwnych kaczek, lecących nad tamtejszym stawem.
I jeszcze zielone szpalery lasów,
Pozdrawiający szumem i śpiewem ptaków.
Gdzieś między Szczecinkiem, Piłą i Chodzieżą.
A minionego dnia było już tak ponuro,
Gdy nad lasami gnały granatowe chmury,
Zalewając jezdnie strugami deszczu i chłodząc –
Ciepło wrocławskiego przedpołudnia.
Jakby lekceważąc naszą jazdę do Koszalina.
Tamten dzień – pomieszany upałem, chłodem, deszczem,
Sms-em o szaleństwie wichury nad Oleśnicą –
Minął w wieczorze w pałacowym motelu – „Czarny Tulipan”.