wiersze pisane moją skrzywioną stalówką

[piotr640924]

jak smutki me małe i życie co niebyt,
w gęstwinie tych gąszczy co kryją się deszczem,
jak nigdy ma nie być, być to co zastałe
i w niebyt obrócić smutki me małe.
i radość swą wielką móc światu oznajmić,
co rano , co wieczór jak ptaki dokarmiać,
w swym lustrze, lustrzane odbicie Twe widziec,
w płomyku stearyny, w kart blasku...
i wszystko na jawe przelać nie znaną,
w raz z porą księżyca zatańczyć nasz taniec,
aż cykad obudzi, a łóżko zasłane.
bo taniec po klepce dębowej wędrował,
przechodził po trawie, księżyc nam wtórował,
wtórował tak setnie ,wietrzyk go wspomagał,
duszek świetlik ze świecy cały czas namawiał,
kochaj go dziewczyno on wart tego, kochaj,
twoje życie to wieczna przygoda,
na jawie....
na jawie i we śnie,
po udanej nocy powtórzyć to zechcesz,
i zanim obejrzysz życie ziemskie minie,
a po życiu ziemskim w odległej krainie,
znów miłość wam pisana będzie,
nie wiedzieć sen czy jawa,
nie wstawaj zbyt wcześnie.
kochaj, a zobaczysz , wart Twego uczucia,
zaufaj, nie przegap - więcej go nie rzucaj....

[Jimmy_Jordan]

Tytuł to zapewne motyw fallistyczny (eM. ;)) , patrząc na wiersz pod tym kątem to jest nawet śmieszny...
pozdrawiam Jimmy

[Messalin_Nagietka]

człowieku z stalówką
wiedz, że do robienia onych stalówek
nie używano stali, bo ta by się nie napinała
stąd też i marmur kiepski

a wiersz? trudno w nim sięgnąć po wiersz
dużo przemyśleń

z ukłonikiem i pozdrówką MN

[piotr640924]

messalina to nie jest wiersz zmuszajacy do przemyśleń tyko refleksia.....

[Messalin_Nagietka]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

refleksje? jakoś mi dziś się nie chce myśleć

z ukłonikiem i pozdrówką MN