W ow-oc dwóch

[Tomasz roman]

Moja żono- czemu jeśli przełamię złowrogą więż z tęsknotą

na szlaku morskim ona drąży dalej

jest jakby-z potrójną ochotą

-w swej obronie wstaje!



Czemu cnoty jejże niezubożaly jakby zabite

prawo ich do grobu schowane


w nicoś przyodziane

i skatowane!


Czemu wędrówkę naszą krzyszują rozstania z płaczem

łzy znów owineły sen z tobą nawiązły

ociąga się podróż-mająć wiel znaczeń

kres ma ciągły!



Czmu ma pani srebrzana,której rzekłem przykazania

nie-senna-nie-marna-nie-tęskna

lecz tylko owocem wiary sprostowna

-Wklęsła!

[Reni Her]

Tomaszu nie obraź się ale kiepsko czyta mi się wiersze pisane w ten rozwleczony i bezładny sposób, zachowaj formę i skup trochę tekst bo zanim przeczytam pierwszą zwrotkę już jej nie widzę, treść wówczas gubi się po drodze ...pozdrawiam R. ;)