Zgłoś

@Poezja to życie Ten utwór brzmi kontrastowo..   Zbudowany piękny i delikatny obraz, jak ze wspomnienia, w którym można pooddychać beztroską i przebijającym się ciepłem, świeżym powietrzem. --------------------- Postawienie warunku: "A Ty mi miłość obiecaj"   Wypomnienie lub upomnienie się: "Zrywam dla ciebie polne kwiaty A moje serce jest tam gdzie twój kraj"   I lament, żebranie o uczucia: "Więc uczucie mi dzisiaj daj!"   Bardzo mi się podoba.  Przejmująca jest ta głębia. Pozdrowienia.

tam gdzie skraplała się rosa na polnych dzwonkach wśród szumu młodych brzóz pokrytych mleczną korą stał mój dom a w nim ty mamo na wyciągnięcia dłoni z burzą czarnych loków konwaliami porósł kobierzec ukrywając odciski stóp gdy grzęzłam w torfowym zagonie nie raz wyciągałam dłonie by chwycić rąbek spódnicy wieczna Magdaleno miotana wewnętrzną sprzecznością stań w prawdzie grzechu zaniechania a ja ci wszystko wybaczę  

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Nie miałam w zamyśle nazywać takiego zachowania żadnym konkretnym słowem. Stawianie diagnozy jest jak doklejanie do kilku symptomów, całej reszty książkowo ujętych cech charakteryzujących nazwany problem.  Być może masz rację i co to zmienia dla osób, które nie są świadome w jakie towarzystwo wpadły, albo co gorsza są nauczone życia z osobami generującymi takie właśnie zachowanie? Co jedno z drugim idzie w parze.   I obie strony są zadowolone, albo inaczej... jedna jest zadowolona, a druga utrwalona w niezadowoleniu. Nic się nie zmienia. Dlatego przyszła mi do głowy ta "rosa"... cokolwiek.   Dzięki za odwiedziny. Pozdrawiam :)    

Skoro to poezja psychologiczna, to chyba nie będę właził z buciorami. Sprawia wrażenie próby oswajania lęków pająki,mrówki, dym, schody. Np. za pomocą hipnozy.

@Łukasz Jasiński

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Przeczytałam ot i tyle ...zresztą odniosłam się do przeczytanych treści pod treścią.